Cüneyd-i Bağdadi’nin, son hastalık anında,
Bilcümle sevdikleri, toplanmıştı yanında.

O halinde, devamlı hep Kur'an okuyordu.
Ve bir hatim bitirip, birine başlıyordu.

Dediler ki: (Efendim, zaten çok hastasınız.
Ne olur, kendinizi bu kadar yormasanız.)

Buyurdu ki: (Şu anda, benden fazla sevaba,
Muhtaç olan bir kimse var mıdır ki acaba?

Sonsuz bir yolculuğa çıkmamın, bu, ilk anı.
Ben okumayayım da, kim okusun Kur'anı?)

Vefatları, daha da yaklaşınca nihayet,
Endişeli ve üzgün görünüyordu gayet.

Talebeleri bakıp, dediler: (Efendim, biz,
Şefaatiniz ile, ümitliydik hepimiz.

Sizin haliniz ise, endişeli ve üzgün.
Bu hal, yüreğimizi yakıyor bizim bugün.)

O, gözünü açarak buyurdu: (Ey dostlarım!
Yetmiş seneden beri, bütün kazandıklarım,

Muallakta duruyor sanki hepsi şu anda.
Bir (kıl) ile asılmış görüyorum karşımda.

Bir (tüy)ü düşünün ki, esmesiyle rüzgarın,
Nasıl sallanır ise, hali öyle onların.

Sanki sallamaktadır bir rüzgar, amelimi.
Bu, (kabul) yeli midir, bilmem ki (red) yeli mi?

Bir kul, neticesini bilmiyorsa bu işin,
Korkmaktan başka işi olur mu o kişinin?

Bir kulun, seksen sene olsa da ibadeti,
Mahvolur, erişmezse Rabbinin merhameti.)

O gün, sevdiklerine bunları söyleyerek,
Teslim etti ruhunu, en son (Allah!) diyerek.

Cenaze yıkayıcı, bu evliya kişinin,
Gözlerinin içine, su ulaştırmak için,

Çok uğraştı ise de, lakin başaramadı.
Zira o mübarek zat, gözlerini açmadı.

O sırada gaibten, bir ses duydu bu kere.
Diyordu ki: (Kendini yorma beyhude yere.

Allah'ın aşkı ile kapanmıştır ki onlar,
Rabbinin didarını görmeden açılmazlar.)

Mübarek cenazesi yıkandı, kefenlendi.
Cenaze namazını, oğlu eda eyledi.

Birisi, rüyasında gördü onu bir kere.
Dedi: (Ne cevap verdin Münker ile Nekir'e?)

Buyurdu ki: Yanıma geldiler Münker-Nekir.
Sormaya başladılar: (Rabbin kim, dinin nedir?)

Dedim: Kalu-bela'da, ruhuma, o gün Rabbim,
Sormuştu ki: (Ben sizin Rabbiniz değil miyim?)

Demiştim ki: (Evet sen, Rabbimsin elbette ki.)
Şimdi, tekrar sormanın hikmeti nedir peki?

Ben böyle söyleyince, (Doğru diyor) dediler.
Başka bir şey sormadan, mezarı terk ettiler.