Şöyle nakledilir ki Cüneyd-i Bağdadi’den:
Bir Cuma namazını kılıp çıktım camiden.

Kapıda bir dilenci, baktım dikiliyordu.
Camiden çıkanlardan, sadaka istiyordu.

Kalbimden geçirdim ki: Ne için çalışmıyor?
Herkese avuç açıp, bir sadaka istiyor.

Oradan eve gelip, rüya gördüm o gece.
Biri gelip, önüme bir tabak koydu önce.

Sonra, bana öfkeyle, (Haydi, bundan ye!) dedi.
Tabağın içindeki, baktım ölü etiydi.

Bu teklif karşısında, şaşırıp sendeledim.
(Bu, bir ölü etidir, bu nasıl yenir?) dedim.

Dedi ki: (Dün, bu etten yemiştin, biliyorsun.
Peki, şimdi ne için yemek istemiyorsun?)

Uyanınca, dedim ki hemen kendi kendime:
Keşke öyle düşünce gelmeseydi kalbime.

Kalkıp abdest alarak, namaz kıldım ve hemen,
Fakiri bulmak için, acele çıktım evden.

Baktım, Dicle nehrinin yanında duruyordu.
Yerlerden topladığı tereleri yiyordu.

Beni görüp dedi ki: (Şimdi tövbe ettin mi?
Kalbini, o fikirden temizleyebildin mi?)

Dedim ki: (Tövbe ettim, hakkını eyle helal.)
(Helal olsun) dedi ve kayboldu sonra derhal.

Bu hatamdan ötürü, oldum ki öyle pişman,
Ağlayıp, gözlerimden yaş akıttım çok zaman.

Bir gün de, sevdikleri, Cüneyd-i Bağdadi'ye,
Gelip sual ettiler: (Tevazu nedir?) diye.

Buyurdu: (Merhamet ve şefkat kanatlarını,
Gererek, korumaktır Allah'ın kullarını.

Her kim olursa olsun, kullara acıyarak,
Herkese davranmaktır merhametli, yumuşak.

Her kim ibret almazsa, eğer gördüklerinden,
Onun görmemezliği, iyidir görmesinden.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu ömür, bir fırsattır.
Onu, en iyi şeyle değerlendirmek şarttır.

Dünyanın bir saati, ibadet bakımından,
İyidir ahiretin bin yıllık zamanından.

Zira bu bir saatte, iyi iş ve ibadet,
Yapılıp, kazanılır ebedi bir saadet.

Halbuki kıyametin, binlerle senesinde,
Hiç bir iş yapılamaz, bekler kabir içinde.

Öyleyse ey Müslüman, boş geçirme vaktini.
Bu dünya hayatının, iyi bil kıymetini.

Zira ömür kısadır, sayılıdır nefesler.
Eceller ani gelir, bu hayat çabuk geçer.

Ömür kısa ise de, çok kıymetlidir fakat.
Çünkü biz kullar için, imtihandır bu hayat.

Kıymetli sermayesi, ömrüdür bir insanın.
Onu boşa geçiren, çok pişman olur yarın.)