Ebül Hüseyin Nuri vardı ki evliyadan,
Pek fazla korkuyordu, Allahü teâlâdan.

Karanlıkta, ansaydı Allahü teâlâyı,
AÄŸzından bir nur çıkar, doldururdu odayı.

Bir küçük kulübesi var idi ki tenhada,
Göklere, nur ÅŸulesi çıkardı oradan da.

Firaset nuru ile, verirdi çok bilgiler.
Bu yüzden, (Nuri) diye ona lakab verdiler.

Her gün, birkaç ekmekle giderdi dükkanına.
Ve lakin dağıtırdı, yolda başkalarına.

Kendisi hiç yemeyip, bildirmezdi halini.
Mescitte, ibadetle geçirirdi vaktini.

Evdekiler dükkanda, dükkandakiler evde,
Yedi zannederlerdi, o, yemezdi bir yerde.

Bu hal, tam yirmi sene böylece etti devam.
Nefsiyle, amansızca mücadele etti tam.

Yangın çıktı bir defa, çarşının giriÅŸinde.
Ä°ki çocuk kalmıştı alevlerin içinde.

Çocuklar, (Ä°mdat!) diye bağırırlardı, lakin,
Girmeye, cesareti yok idi hiç kimsenin.

Çocukların ustası, dedi ki: (Ey ahali!
Kurtarana, bin altın vereceğim vallahi.)

O an, Ebül Hüseyin Nuri hazretleri de,
Geçiyordu tesadüf hem de biraz beride.

Girip, ateÅŸ içinden kurtardı o gençleri.
Getirip verdi o da, o altın akçeleri.

Lakin o, altınları kabul buyurmayarak,
Dedi ki: (Mühim deÄŸil bu ateÅŸten kurtulmak.

Cehennem ateÅŸinden kurtulmak mühim iÅŸtir.
Zira o, hem ÅŸiddetli, hem de sonsuz ateÅŸtir.

Hem de, bu mertebeyi verdiyse Allah bize,
Biz, altın sevgisini koymadık kalbimize.

Biz, bu dünyaya deÄŸil, ahirete talibiz.
Bu yüzden, bu makamı verdi bize Rabbimiz.)

Der idi ki: (Allah’ın sevgisine kavuÅŸmak,
Bu nefis engelini aÅŸmakla olur ancak.)

O, bunu düÅŸünerek, ÅŸöyle derdi nefsine:
(Senelerdir uydun hep, heva ve hevesine.

Ey nefsim, arzun için münasip ne ki buldun,
Kullandın hudutsuzca, yedin, içtin, uyudun.

Bunca yıl, tatmin ettin her istek ve arzunu.
Åžimdi, kesin olarak terk edeceksin bunu.

Kavuşamayacaksın artık her isteğine.
Ä°badet yapacaksın gece gündüz Rabbine.

Heva ve hevesinin, terk edip her birini,
Artık hep ibadete vereceksin kendini.

Zira ben bilirim ki, sen, ahmağın birisin.
Hep ateÅŸe götüren iÅŸlerin talibisin.

Ne yapsan, bir pişmanlık olur neticesinde.
Bıraksam, yanacaksın Cehennem ateşinde.

Öyleyse, beri gel ki ÅŸu günah eÅŸiÄŸinden,
Kurtulasın mahşerde Cehennem ateşinden.

EÄŸer ki, sabredersen bu ibadetlerinde,
Ebediyen kalırsın, Cennet nimetlerinde.)