Yıldırım Bayezid Han, edince bir gün vefat,
Belirsizlik vardı ki, kime kaldı iş bu taht?

Oğlu Çelebi Mehmet üzülüyordu buna.
Bir gün Molla Ali’yi çağırdı huzuruna.

Dedi: (Ey Molla Ali, ölünce pederimiz,
Malesef bir tarafa dağıldık herbirimiz.

Kardeşlerim Musa ve İsa Çelebileri,
Görürüm, tahta geçmek arzu eder her biri.

Gel, rağbet etmeyelim ikimiz taht-ü taca.
Gidelim Allah için, seninle şimdi hacca.)

Hem bunları söylüyor ve hem de ağlıyordu.
Bu duygular içinde, uyuyup rüya gördü.

Baktı ki, dedeleri Murad Hüdavendigar,
Yanında, evliyadan Emir Buhari de var.

Emir Sultan, çağırıp bu Çelebi Mehmed’i,
Ona bir kılıç ile, eyerlenmiş at verdi.

Sonra da buyurdu ki: (Dinle ey yiğit evlat!
Sana nasib olacak babandan sonra bu taht.

Haydi, kalk ata binip, kılıcını kuşan da,
Senden hizmet bekliyor din ve devlet şu anda.)

Sabahleyin uyanıp, gitti Molla Ali’ye.
Ki, sorsun bu rüyanın tabiri nedir? diye.

O dedi ki: (Tabiri, şudur ki bu rüyanın,
Sen, Osmanlı tahtına geçersin bugün yarın.)

Gerçekten hadiseler muvafık oldu buna.
Geçti Mehmed Çelebi al-i Osman tahtına.

Yine İznik’te medfun, var ki bir veliyyullah,
O zatın meşhur ismi, (Eşref oğlu Abdullah).

Bu kişi, gitti bir gün Bursa vilayetine.
Lakin Emir Sultan’ın gidemedi kabrine.

Ziyaret edemeden, İznik’e etti avdet.
Ve bundan ötürü de, üzüntü duydu gayet.

Lakin yolda rastladı, o İbrahim Paşa'ya.
Dedi ki: (Siz herhalde gidersiniz Bursa’ya.)

O da (Evet) deyince, buyurdu ki: (Ey Paşam!
Öyleyse benim sizden var ki şimdi bir ricam,

Giderseniz, söyleyin siz Emir Buhari’ye:
Size, Eşrefoğlu’nun selamları var diye.)

Paşa (Olur) dedi ve Bursa’ya vardı o gün.
Hemen ziyaretine giderek o büyüğün,

Mübarek ruhlarına okuyup Fatihalar,
Dedi: (Eşrefoğlu’nun size selamları var.)

(Aleyküm selam!) diye, geldi bir heybetli ses.
Bizzat kendi sesiydi, işitti bunu herkes.

Paşa, kendinden geçti bu ses ile adeta.
Bir müddet kendisine gelemedi o hatta.