Hazret-i Hüseyin’le, hem de hazret-i Hasan,
Hasta olmuÅŸlar idi, ikisi de bir zaman.

Peygamber efendimiz, alınca bunu haber,
Çok üzülüp, onların evlerine geldiler.

Hazret-i Ali ile, Fatıma'ya hitaben,
Buyurdu: (Bunlar için, bir adak yapın hemen!)

Peygamber efendimiz böyle emir verince,
Üç gün oruç tutmayı, nezrettiler hemence.

Birkaç gün geçmiÅŸti ki, o günden itibaren,
Sıhhate kavuştular ikisi de tamamen.

Ä°yileÅŸip kalkınca Hasan ile Hüseyin,
Oruca baÅŸladılar, bu nezri eda için.

Lakin yiyecekleri, yoktu iftar edecek.
Birinden ödünç arpa istediler üç ölçek.

Üç parçaya ayırdı, bunu hizmetçileri.
Ve piÅŸirdi biriyle, iftarlık çörekleri.

İftar vakti gelince, Fatıma, kalkıp hemen,
Her birinin önüne, koydu o çöreklerden.

Az zaman kalmıştı ki, tam iftar zamanına,
Gayet fakir bir kişi, geldi kapılarına.

Dedi ki: (Çok fakirim, merhamet eyleyiniz.
Allah rızası için, bana ekmek veriniz.)

Hepsi de çöreÄŸini, o fakire verdiler.
Kendileri su ile, o gün iftar ettiler.

O zavallı fakirin karnını doyurunca,
Niyetlendi hepsi de, ikinci gün oruca.

Hizmetçi, o gün dahi, arpadan öÄŸüterek,
Yine iftarlık için, piÅŸirdi birer çörek.

Yine çok az bir zaman kalmıştı ki iftara,
Yetim bir çocuk geldi, kapıya tam o ara.

Dedi: (Ben yetimim ve açım, emin olunuz.
Allah rızası için, karnımı doyurunuz.)

Hepsi de, önündeki iftarlık çöreÄŸini,
Verip, sevindirdiler o yetimin kalbini.

Ä°ftarı, sırf su ile açarak, en nihayet,
Üçüncü gün oruca, ettiler yine niyet.

Hizmetçi, geri kalan arpanın tamamından,
BeÅŸ adet çörek yaptı, iftara yakın zaman.

Bu sefer de bir esir, geldi kapılarına,
Dedi: (Açım üç gündür, az ekmek verin bana.)

Verdiler çörekleri, hepsi de bu esire.
Açtılar iftarları, yine yalnız su ile.

Dördüncü gün, onlara teÅŸrif etti Peygamber.
Getirdi Cibril dahi, çok müjdeli bir haber.

Okuyup o Resule, Hel eta suresini,
Dedi: (Ya Resulallah, tebrik ederim seni.

Ehl-i beytin verdiÄŸi sadaka sebebiyle,
Methetti Hak teâlâ, onları bilvesile.)