Allah’ın Sevgilisi, mescitte bir gün yine,
Nasihat ediyordu sahabe-i güzine.

Geldi Cibril-i emin az sonra gökyüzünden.
Bir haber getirmiÅŸti, Resule Rabbimizden.

Dedi: (Ya Resulallah, bir haberim var size.
Arz etmek istiyorum, onu hazretinize.

Bir ibadet yaptı ki, bu sabah Ebu Bekir,
Bu da, tam yetmiş yıllık ibadete bedeldir.)

Hiçbir ÅŸey buyurmadı, o zaman Cebrail'e.
(Sıddık'ı çağır!) diye, emreyledi Bilal'e.

Hazret-i Ebu Bekir, giyinip çıktı evden.
Geldi Resulullahın huzuruna acilen.

O Server, kendisine sordu ki geldiÄŸinde:
(Ya Eba Bekr, bu sabah ne yapıyordun evde?)

Dedi: (Ya Resulallah, hiçbir ÅŸey yapmıyordum.
Sabah, namazdan sonra, evde oturuyordum.)

O zaman Resulullah, ÅŸöyle sual etti ki:
(Bir hayır hasenat da, yapmadın mı hiç peki?)

Hazret-i Ebu Bekir, arz etti ki cevaben:
(Hayır ya Resulallah, yapmadım hakikaten.)

Allah’ın Sevgilisi, sordu ona bu sefer:
(Peki, bugün kalbinden geçirdin mi bir ÅŸeyler?)

Hazret-i Ebu Bekir, dedi: (Ya Resulallah!
Evet, geçti kalbimden bazı ÅŸeyler bu sabah.)

Resulullah bu defa, sordu: (Ya Eba Bekir!
Kalbinden geçirdiÄŸin o ÅŸeyler peki nedir?)

Dedi: (Ya Resulallah, bu sabah kıldım namaz.
Sonra, kendi kendime düÅŸündüm ÅŸöyle biraz:

Yarattı Hak teâlâ, Cehennemi, Cenneti.
Ve her ikisini de, doldurmak murad etti.

Madem ki Cehennemin içi tam dolacaktır.
Demek ki, pek çok insan ateÅŸte yanacaktır.

Sonra, kendi kendime, ÅŸöyle düÅŸündüm ki hem:
Fevkalade büyük ve çok geniÅŸtir Cehennem.

Onun dolması için, pek çok insan gerektir.
Bu da, çok kimselerin yanmaları demektir.

Sonra da, Cehennemin ÅŸiddetini düÅŸündüm.
Yanacak insanların haline çok üzüldüm.

Kimsenin yanmasını istemiyordum zira,
Åžöyle bir temennide bulundum hem o sıra:

Öyle büyük olsa ki vücudum o gün benim,
Doldursa Cehennemi yalnız benim bedenim.

Sırf benim vücudumla dolsa yani Cehennem.
Ve ateÅŸte yanmaktan kurtulsa cümle âlem.

Böyle bir temennide bulunmuÅŸtum bu sabah.
Ä°nÅŸallah bu temennim olur ya Resulallah.)

Peygamber efendimiz, bu cevabı dinledi.
Ellerini açarak, ona dua eyledi.