Sahabe-i kiramdan, Bilal-i HabeÅŸi’yi,
Köle diye almıştı, kâfirlerden bir kiÅŸi.

Bir de puthaneleri var idi ki küffârın,
Onun hizmeti için, tutmuÅŸlardı bir kadın.

Bir gün hazret-i Bilal, tenha görüp bu yeri,
Devirdi o putları süzülerek içeri.

Ertesi gün kâfirler, vaziyeti gördüler.
Bilal’in yaptığını, kadından öÄŸrendiler.

Efendisine gidip, anlattılar bu hali.
Dediler: (Ä°ÅŸte böyle, cezalandır Bilal'i!)

Efendisi dedi ki: (Bilal olsun sizlerin.
Nasıl istiyorsanız, cezasını siz verin.)

Yatırdılar Bilal'i, sıcak kumun üstüne.
Bir de kaya koydular, karnının üzerine.

Bağladılar sonra da, ayağını elini.
Dediler ki: (Ey Bilal, bırak İslam dinini!

Bak eÄŸer dönmez isen, sen bu Ä°slam dininden,
Asla kurtulamazsın, bu zor işkencelerden.)

Buna raÄŸmen o yine, (Allah birdir!) diyordu.
Ve asla dinine bir halel getirmiyordu.

Bir gün Resul-i ekrem, gördü onu bu halde.
YüreÄŸi sızlayarak, üzüldü fevkalade.

Buyurdu ki: (Ya Bilal, seni, bu kâfirlerden,
Gün gelir, elbette ki kurtarır Allah demen.)

Sonra teÅŸrif eyledi, saadethanesine.
Az sonra geldi Sıddık, Peygamberin evine.

Anlatıp Ebu Bekre, gördükleri o hali,
Buyurdu ki: (Ancak sen, kurtarırsın Bilal'i.)

Hazret-i Ebu Bekir, gitti hemen Bilal'e.
Gözleriyle görerek, vakıf oldu bu hale.

Baktı ki, kızgın kumun içine yatırmışlar.
Karnının üstüne de, koca bir taÅŸ koymuÅŸlar.

Çok üzülüp dedi ki, insafsız Ümeyye'ye:
(Niçin azap edersin, bu zavallı köleye?

La ilahe illallah söylüyorsa bir insan,
Cezaya mı layıktır, yok mudur sende vicdan?

Kaldır at üzerinden, evvela ÅŸu kayayı.
Ve söyle, onun için istediÄŸin parayı.)

Dedi: (Satmam onu ben, çok para versen bile.
Ve lakin deÄŸiÅŸirim, senin kölen Amir'le.)

Kabul edip deÄŸiÅŸti, Amir ile Bilal’i.
Gelip Resulullaha, arz eyledi ahvali.

Dedi: (Ya Resulallah, Bilali Ümeyye'den,
Amir ile deÄŸiÅŸip, satın aldım bugün ben.

Ä°kinci olarak da, müjde vereyim size,
Azad ettim Bilal'i, sizin ÅŸerefinize.

Åžu anda köle deÄŸil, hürdür o bizim gibi.
Rahat etsin kalbiniz, ey Allah’ın Habibi!)