Ömer ibni Hattab'tan, edilir ki rivayet:
Resulullah, dünyadan etmiÅŸti yeni rıhlet.

Geçerken Ebu Bekrin hanesinin önünden,
Bir aÄŸlama sesleri, duydum o ev yönünden.

Durup, çaldım kapıyı ederek hayli merak.
Çıktı hemen Ebu Bekr, aÄŸlamaklı olarak.

Baktım, yaÅŸ akıyordu her iki gözlerinden.
Niçin aÄŸladığını, sual ettim kendinden.

Dedi: (Bir rüya gördüm ya Ömer ben bu gece.
Sahabeyi topla da, anlatayım hemence.)

(Peki!) deyip, topladım cümle Sahabeyi ben.
BaÅŸladı anlatmaya rüyayı o da hemen.

Dedi: (Gördüm rüyada, kıyamet koptuÄŸunu.
Herkesin, bir meydanda toplanmış olduğunu.

Yüzleri yıldız gibi parlayan kimseler de,
Gördüm, otururlardı hep nurdan minberlerde.

Bir melekten sordum ki: (Oturanlar kimlerdir?)
Dedi: (O gördüklerin, hepsi de Peygamberdir.

Åžefaat yetkisini elinde bulunduran,
Hazret-i Muhammed'i beklerler hepsi ÅŸu an.)

Sordum, Resulullahın nerede olduğunu.
Dedi: (ArÅŸ-ı a’lanın yanında gördüm onu.)

(Beni de ona götür) diye rica eyledim.
Götürdü, edep ile yanına ilerledim.

Baktım ki, el kaldırmış, hep dua ediyordu.
Kulak verdim, Rabbinden bir ÅŸeyler diliyordu.

Diyordu ki: (Ya Rabbi, sen acı ümmetime.
Affeyle hep onları, sen benim hürmetime.

Zira var içlerinde, mücahidler, veliler.
Onların herbirine, sen merhamet ediver.)

Rabbimizden bir nida eriÅŸti ki o yerde:
(Ey Resulüm, ümmetin günahkârları nerde?

Söylersin sen sadece, itaat edenleri.
Lakin hiç söylemezsin, günah iÅŸleyenleri.

Ä°çlerinde zulmeden, faiz yiyen kimseler,
Yok mu hiç zina eden ve adam öldürenler?)

Arz etti ki: (Ä°lahi, buyurduÄŸun gibidir.
Lakin onlar, yine de, seni bir bilmiÅŸlerdir.

Onlar puta tapmadı, sana şirk koşmadılar.
Tevhid üzere olup, küfürden kaçındılar.

Acıyıp, bakma bugün onların günahına.
Layık görme onları, Cehennem azabına.)

Dedim: (Ya Resulallah, ne kadar ağlıyorsun.
Kendini, ümmet için, ne de çok yoruyorsun.)

Buyurdu: (Ya Eba Bekr, çok tazarru eyledim.
Rabbimden, ümmetimin aflarını diledim.

Rabbim kabul eyleyip, bağışladı hepsini.
Benim hatırım için, affetti cümlesini.)