Peygamber efendimiz, bir sabah namazını,
Sahabeye kıldırıp, yapınca duasını,

Âdetleri icabı, selamdan sonra yine,
DöndürmüÅŸtü yüzünü, sahabe-i güzine.

Nur saçan cemalini görünce, eshabın hep,
Kalbleri, sürur ile doluyordu lebalep.

O sabah, Resulullah sual etti eshaba:
(KardeÅŸim Ebu Bekir, nerededir acaba?)

Duyuldu arkalardan cevabı Ebu Bekrin:
(Buyur ya Resulallah, buradayım, emredin!)

Çağırdı Resulullah, onu huzurlarına.
Ve (Az önce nerdeydin?) diyerek sordu ona.

Dedi: (Ya Resulallah, ön safların birinde,
YetiÅŸmiÅŸtim namaza, iftitah tekbirinde.

Ve lakin abdestimden, bir an ÅŸüphelenerek,
Tazelemek istedim, ilk rekat bitene dek.

Başladığınız anda Fatiha okumaya,
Ben dışarı yöneldim, tekrar abdest almaya.

Tam çıkıyor idim ki, bir nida duydum o an.
Baktım, içi su dolu, kap asılmış yukardan.

Dikkat ettim, beyaz bir mendil vardı üstünde,
Üstelik benim ismim var idi üst yüzünde.

O kaptaki su ile, bir abdest aldım, fakat,
Dünya suyu deÄŸildi, sanki bir ab-ı hayat.

Rengi, kardan ak idi, kokusu miskten güzel.
Görmedim ben ömrümde böyle su, daha evvel.

Velhasıl abdestimi alır almaz o kaptan,
Bir de baktım, bir anda, kap kayboldu ortadan.

İlk kıyamda durmanız, uzadı sizin ise.
KoÅŸarak, ilk rekatta yetiÅŸtim tekrar size.)

Resulullah buyurdu: (Ya Eba Bekr kardeÅŸim!
Dinle ki, ben de sana, bir müjde vereceÄŸim.

Åžöyle ki, okumamı bitirip ilk kıyamda,
Rüku’a gitmek için, eÄŸileceÄŸim anda,

Ä°ki dizim tutuldu, eÄŸilmedi hem belim,
Bir müddet öyle kalıp, rüku’a gidemedim.

Sen abdestini alıp, bitirinceye kadar,
Bu, gayr-i ihtiyari, devam etti bu karar.

Vakta ki sen abdesti bitirip, girdin safa,
Bükebildim belimi rüku’ için bu defa.

O suyu, bir Cennetten, getirmiÅŸti Cebrail.
Tâ ki sen, abdestini alasın hemen acil.

Mikail örtmüÅŸ idi mendili üzerine.
Tâ ki vakıf olasın, kendi faziletine.

Benim dizlerimi de, Ä°srafil tuttu hatta.
Tâ ki sen yetiÅŸesin namaza ilk rekatta.

Rabbimin ikramıydı, bunlar hep senin için.
Müjdeler olsun sana, ey mübarek kardeÅŸim!)