Ä°bni Sirin adında vardı ki âlim bir zat,
Rüya tabirlerinde meÅŸhur idi o bizzat.

Titizlikle kaçardı her günah ve haramdan.
Zira o, pek ziyade korkar idi Allah'tan.

Derdi ki: (Uzak durun gıybetten ey insanlar!
Zira gıybet edene, çok ÅŸiddetli azap var.)

Bir kişi anlatır ki: Vardım İbni Sirin'e.
Bir iki laf söyledim, Haccac’ın aleyhine.

Beni derhal susturup, buyurdu: (Cenâb-ı Hak,
Bilesin ki, hükmünde çok adildir muhakkak.

Başkasının hakkını aldığı gibi ondan,
Onun hakkını dahi, alır başkalarından.

Sen, onun iÅŸlediÄŸi zulüm ile günaha,
Bakıp da, seninkini küçük görme sakın ha!

Zira o gün her günah, çok küçük olsa dahi,
Senin için büyük ve çetin olur vallahi.)

Biri gelip dedi ki: (Gıybet ettim zatını.
Bu halimi hoÅŸ görüp, helal eyle hakkını.)

Ona, cevap olarak buyurdu ki: (Ey kiÅŸi!
Rabbimiz kerih bilip, hoÅŸ görmezken bu iÅŸi,

Ben nasıl hoÅŸ görürüm, tövbe et bu günaha.
Hakkımı helal ettim, lakin yapma bir daha.)

Buyurdu ki: (Hiç bir kul var mıdır ki acaba,
Attığı her adımdan, çekilmesin hesaba?

Aklı olan insanın, tek derdi şudur ki hep,
Cehennemden, ne ile kurtulurum ben acep?

Her an bunu düÅŸünür, budur ona büyük dert
Hiç bir ÅŸeye vermez o, bu kadar ehemmiyet.

Şundan belli olur ki onun akıllılığı,
Yapar hep gece gündüz ahiret hazırlığı.

Ahmağın da tek derdi, oyun ve eğlencedir,
Onun fikri, sadece iÅŸte bu düÅŸüncedir.

DüÅŸünmez ki, bu dünya biter bir gün muhakkak.
Ve ahiret hayatı başlar sonsuz olarak.

Aklı az olduÄŸundan, bunları görmez elbet.
Onun ahmaklığına, budur bariz alamet.)

Buyurdu: (Mütevazı olmalıdır Müslüman.
Hata ve kusurları kendinde arar her an.

Kusuru, başkasında ararsa biri şayet,
İnsanlar arasında, sevimsiz olur gayet.

Yanında kimse kalmaz, insanlar ondan kaçar.
Asla dost edinemez, yalnız kalır o naçar.

Der ki: (Niçin insanlar kaçıyor benden acep?)
DüÅŸünmez ki, kendini haklı görmektedir hep.

Kul, kendini haksız ve kusurlu bilmedikçe,
BaÅŸkasını bırakıp, kendine dönmedikçe,

Bu yolda, zerre kadar olamaz yükselmesi.
Zira budur bunun da ölçüsü, endazesi.

Kul, baÅŸlarsa kusuru kendinde aramaya,
Zaten vakit bulamaz başkasına bakmaya.)