Ä°mam-ı Gazali’den, (Ölüm)ü sordu bir zat.
Cevaben o kimseye ÅŸöyle etti nasihat:

Bir mümin bilirse ki muhakkak ölecektir.
Kabir, MahÅŸer, Mizanı, Sıratı görecektir.

Ebedi kalacak yer, ya Cehennem, ya Cennet.
Ya ebedi bir azap, ya da sonsuz saadet.

Bunu iyi bilir ve inanırsa bir kişi,
Ölümü düÅŸünmekten, olamaz mühim iÅŸi.

Nitekim Resulullah buyurdu: (Aklı olan,
Ölümü hatırlayıp, hazırlanır durmadan.)

Kim hazırlık yaparsa mahÅŸer için bu günde,
Cennet bahçesi olur mezarı öldüÄŸünde.

Ve her kim de ölümü etmezse hiç tasavvur,
Olur onun kabri de, Cehennemden bir çukur.

Zira buyuruyor ki Peygamber efendimiz:
(Lezzetlere son veren ölümü yad ediniz.)

Yine ölüm hakkında buyurdu: (Ey insanlar!
Ölümü, sizin gibi bilse idi hayvanlar,

Bir lokmacık yağlı et, asla yiyemezdiniz.
Zira kederlerinden olurlardı hiç etsiz.)

Biri sual etti ki Allah’ın Resulünden:
(Åžehidlik rütbesine olur mu hiç yükselen?)

Cevaben buyurdu ki: (Kim ölümü, bir günde,
YetmiÅŸ kez hatırlarsa, ÅŸehiddir öldüÄŸünde.)

Yine buyurdular ki Resulullah bir ara:
(Ölüm, vaiz olarak kâfidir insanlara.)

BaÅŸka gün de, methini yaptılar bir kiÅŸinin.
Buyurdu ki: (Kalbinde ne vardır ölüm için?)

Dediler ki: (Ölümden bahsetmez hiç o kimse.)
Buyurdu: (Ä°yi adam deÄŸildir öyle ise.)

Bir gün, Resulullaha sordu biri Ensardan:
(En akıllı kimlerdir acaba insanlardan?)

Buyurdu ki: (Ölümü en çok yad edenlerdir.
Ve hazırlık yapmakta acele edenlerdir.)

Bir veli buyurdu ki: (Kalbim sıkıldığında,
Ölümü hatırlayıp, rahatlarım anında.)

Ömer bin Abdülaziz, toplayıp âlimleri,
Ölüm ve ahiretten konuÅŸurdu ekseri.

O kadar ağlardı ki sonra da kederinden,
Cenaze çıkmış gibi olurdu evlerinden.

Hasan-ı Basri dahi otursaydı bir yere,
Ölüm ve ahiretten bahsederdi ilk kere.

Hazret-i AiÅŸe’ye sual etti bir hanım.
Dedi ki: (Kalbim katı, acaba ne yapayım?)

(Ölümü çok hatırla, yumuÅŸar) dedi ona.
Dediği gibi yapıp, kavuştu muradına.

Rebi bin Heysem dahi, bir mezar kazdı evde.
ÇoÄŸu vakitlerini geçirirdi o yerde.

Derdi ki: (Az bir zaman unutsam ölümü ben,
Kalbimin karardığı belli olur halimden.)

Ömer bir Abdülaziz buyurdu ki bir zata:
(Ölümü düÅŸünürsen, kavuÅŸursun rahata.)

Resulullah gördü ki bir grup insanları,
Çalıp oynamak ile geçiyor zamanları.

Yaklaşıp buyurdu ki: (Siz, bu toplantınızda,
Lezzetleri bozanı hatırlayın biraz da.)

(O nedir ki?) deyince, buyurdu ki: (Ölümdür.
O, bütün lezzetleri, temelinden götürür.)