Âlimler buyurdu ki: Mühim olan (son an)dır.
Bundan, büyükler bile çok fazla korkudadır.

Çünkü iyi olsa da önceleri bir insan,
Lakin deÄŸiÅŸebilir mâzallah kalbi son an.

Zira ölüm zamanı, gayet tehlikelidir.
Ne yöne döneceÄŸi kalbin belli deÄŸildir.

Bir veli buyurdu ki: (Kırk yıllık bir Müslüman,
Yanımdan, bir ÅŸey için ayrılsa kısa bir an,

Ben ÅŸahitlik edemem onun hüsn-ü haline.
Zira deÄŸiÅŸebilir son anda kalbi yine.)

Bir veli de, bu bapta buyurur ÅŸunu keza:
(Bana, ÅŸöyle bir sual sorulsa ki faraza:

Åžu kapıda, imanla ölmeyi mi istersin,
Yoksa, biraz ilerde ÅŸehidlik mi, ne dersin?

Åžu kapıda, imanla ölmeyi derim hemen.
Zira biraz ilerde ne olur, hiç bilemem.)

Hazret-i Ebüdderda buyurdu: (Hiçbir mümin,
Son andaki halinden olamaz rahat, emin.)

Sehl-i Tüsteri dahi buyurdu ki: (Sıddıklar,
Bu su-i hateme’den, her an korkudadırlar.)

Hem Süfyan-ı Sevri de, aÄŸladı son anında.
Ä°nsanlar bunu görüp, ÅŸaşırdılar yanında.

Dediler ki: (Allah’ın affı ve maÄŸfireti,
Sonsuzken, ağlamanın nedir acep hikmeti?)

Buyurdu: (Ä°man ile öleceÄŸimi bilsem,
DaÄŸlar kadar günahım olsa da, hiç üzülmem.)

Bir kimse de ölürken, ÅŸu oldu vasiyeti:
(Ölünce, varsa bende saadet alameti,

Alınız ÅŸu parayla badem içi ve ÅŸeker,
Åžehrin çocuklarına dağıtın teker teker.

Sorarlarsa, deyin ki: Bu, filanca müminin,
Hakiki bayramıdır, bol bol alın ve yiyin,)

(Su-i hateme)nin de, iki sebebi vardır.
Birisi, bâtıl inanç, yani bozuk imandır.

Zira bozuk olursa eÄŸer iman, itikat,
Yarın mahÅŸer gününde, ateÅŸten olmaz azat.

Hatta iman, itikat doÄŸru olmazsa eÄŸer,
Hiçbir ibadetine verilmez kıymet, deÄŸer.

Ä°man, ehl-i sünnete uymalı ki bu dinde,
Ancak böyle itikat makbuldür Hak indinde.

Son nefeste, imanı tehlikeye götüren,
Bir sebep de, dünyaya muhabbettir gönülden.

Ölüm, onu dünyadan ayıracağı için,
Onu kötü bilir ve buÄŸz eder için için.

EÄŸer ki olmasaydı dünyaya muhabbeti,
Ayıracağı için, kötü bilmezdi mevti.

Ä°ÅŸte dünya sevgisi, başıdır her günahın.
En büyük zararı da, ölürken olur yarın.

Ä°nsan, dünyada iken neyi çok söyler ise,
Son nefesinde dahi onu söyler o kimse.

Ömrü, para saymakla geçerse bir insanın,
Elbet para sayıklar ölürken yine yarın.

Kim (Allah) kelamını çok anarsa ömründe,
O da, normal olarak (Allah) der son gününde.

Kumar oynamak ile geçirdiyse ömrünü,
Ona ait kelamlar sayıklar ölüm günü.

(Allah) demek isterse kim ölüm zamanında,
BaÅŸlasın söylemeye ÅŸimdiden her anında.