Muhammed bin Hasen ki, devrinin bir tanesi.
Evliyalık yolunda, yüksekti derecesi.

Bir genç gelip dedi ki: (Onbeştir henüz yaşım.
Dini nasihatlere, pek çoktur ihtiyacım.)

Buyurdu ki: (Evladım, düşme ki hiç gaflete,
Yoksa, duçar olursun ebedi felakete.

Göz yumup açmış gibi, geçer bu gençlik çağı.
Nefsine uyma sakın, düşman bil o alçağı.

Her kimin gençlik çağı, geçmezse ibadetle,
Yarın yaşlandığında, zelil olur gayetle.

Akıllı ve uyanık, şu kimsedir ki evlat,
Gençlik senelerini, bilir büyük bir fırsat.

Muteber kitaplardan, önce ilmihalini,
Öğrenip, buna göre düzeltir her halini.

Bilir ki, bugün yarın, aniden gelir ecel.
Hazır olur ölüme, kurmaz hiç uzun emel.)

Genç dedi: (Sohbetiniz, kalbime oldu deva.
Mümkünse, bu dünyadan bahsedin biraz daha.)

Buyurdu ki: Evladım, bu dünyanın zevkleri,
Bedene tatlı gelip, azdırır nefisleri.

Halbuki oyun için dünyaya gelmedik biz.
İbadet yapmak için, yaratıldık hepimiz.

Bu dünya nimetleri, bir serabı andırır.
Yani bugün seninse, yarın başkasınındır.

Eskiden, zengin biri varmış ki, etmiş vefat.
İki oğlu, mirasta, anlaşamamış fakat.

Bir köşkün taksiminde, ederken mücadele,
Duvardan bir ses gelmiş, demiş ki: (Durun hele!

Sizler, benim için mi edersiniz ihtilaf?
Kavganız bundan ise, ne manasız ve tuhaf.

Zira kendi halimi, anlatayım da size,
Son verin siz de artık, bu mücadelenize.

Ben, bir padişah idim, yaşadım uzun yıllar.
Nihayet vefat ettim, beni kabre koydular.

Yüzotuz sene kaldım, içinde o mezarın.
Çürüyüp, tamamiyle toprak oldum bir yığın.

Sonra, beni aldılar oradan kürek kürek.
Götürüp, çanak çömlek yaptılar, pişirerek.

Böylece kırk sene de, evlerde kullanıldım.
Sonra bir gün kırılıp, bir sokağa atıldım.

Yüz sene daha geçti, olmuşken ben böyle hiç.
Sonra bazı insanlar, yaptılar beni kerpiç.

Getirip, bu duvarın şurasına koydular.
İşte ben, bu duvarda dururum nice yıllar.

Sakın birbirinize, etmeyin ki hakaret,
Siz dahi, benim gibi olursunuz nihayet.

Lüzum yok, bir ev için, hiç kavga ve cidale.
Çünkü siz de sonunda, düşersiniz bu hale.)

İşte evlat, bu dünya aldatıcı, bi-vefa.
Süsüne aldananlar, çekerler sonsuz cefa.