Birden fazla evlenmek, dinde emir deÄŸildir.
Bu, Allah'ın sadece müsaadesi, iznidir.
Müstehab da olmayıp, bu, mubahdır Ä°slam’da.
Zira böyle yazıyor, hem (Nimet-i Ä°slam)da.
Allah'ın bu iznini kötülemenin dahi,
Caiz olmadığına inanmak farzdır tabii.
Kur'an-ı kerimde de, bildirdi bunu Allah.
Bu izni beÄŸenmemek, küfür olur mâzallah.
Putlara, heykellere, güneÅŸ, ay ve yıldıza,
Tapınıp secde etmek, küfürdür yine keza.
(Küfre rıza, küfürdür) demiÅŸtir ki âlimler,
Yani küfrü beÄŸenen bir kimse, küfre girer.
Her kim, Müslümanları aldatmak için, ÅŸayet,
Hadis uydurur ise, küfre düÅŸer o elbet.
(Mirac bedenle deÄŸil, ruh ile oldu) diyen,
Ve buna inananlar, düÅŸerler küfre hemen.
Yine Resulullahın bir söz ve bir iÅŸine,
Ä°nanmayan kimse de, düÅŸer küfrün içine.
Yine üç halifeyi sövmek ve lanet etmek,
Mâzallah küfürdür ki, sakınmak lazımdır pek.
Hem de Resulullahı incitmek, çok kötüdür.
Zira bu, o kimsenin imanını götürür.
Ä°nsan için, (Yarattı, yarattık, yarattılar.)
Gibi söylemek dahi, yine küfre yol açar.
Her kim, bir kâfir için, (Cehennemliktir) dese,
Kendininse, (Cennetlik) olduÄŸunu söylese,
O, gaybı bildiğini iddia etmiş olur.
Böylece küfre düÅŸer ve imanı kaybolur.
Yine her kim, Allah'a ve Onun Resulüne,
Karşı gadaplanırsa, sebep olur küfrüne.
Birinin gıybetini yaparsa biri eğer,
Başkaları da ona, (Gıybet etme!) deseler,
(Bu, bir şey midir?) dese, buna karşı o dahi,
Mâzallah küfre düÅŸüp, imanı olur zayi.
Bir kimse, (Allah bana, Cennetini verirse,
Yine de, sen olmadan Cennete girmem) dese,
Veyahut da (Cennete, filan ile beraber,
Gir dense, girmem) dese, o dahi küfre girer.
(Ä°stemem, Allah bana Cennetini verirse.
Ve lakin didarını görmek isterim) derse,
Bu sözü söylemek de, gayet tehlikelidir.
Zira bu, küfür olup, imana zarar verir.
Ve yine, (Kâfirlerin, dinimize uymayan,
Amelleri güzeldir) denirse, gider iman.
Biri de, (Hak teâlâ göktedir) derse eÄŸer,
Bu sözü sebebiyle, mâzallah küfre girer.
Ä°badetler, imandan deÄŸilse de esasen,
Küfre girer, namazı bile bile terk eden.
Farzları, sünnetleri beÄŸenmemek de, yine,
Küfr olup, böyle yapan, düÅŸer küfrün içine.
Bazı felsefeciler diyorlar ki: (Dünyada,
Var olan ÅŸey yok olmaz, var olmaz yok olan da.)
Onların bu sözleri, doÄŸrudan çok uzaktır.
Zira bu söz, Allah'ın kudretini inkârdır.
Çünkü cenâb-ı Allah, dünya ve ahireti,
Sonsuz kudreti ile, hiç yoktan halk eyledi.
Yine yok edecektir hepsini sonra tekrar.
Ve kıyamet gününde, edecektir yine var.
Bir lahzada var ve yok olması da her şeyin,
Hiç ÅŸaşılacak bir ÅŸey deÄŸildir Allah için.
Çünkü Onun kudret ve azameti, sonsuzdur.
Aksini söylemek ve inanmak, küfür olur.
Dünya sıkıntısından kurtulup, rahat etmek,
Kastıyla intiharda, küfürden korkulur pek.
Sonra insan, dünyadan ayrılmak ile hemen,
Asla kurtulamaz ki sıkıntı ve kederden.
Allahü teâlânın sevmediÄŸini, eÄŸer,
Kim sevmeye kalkarsa, mâzallah küfre girer.
Kabre secde ederek, hem saygı göstermek de,
Ona tapınmak olup, küfür olur elbette.
Allahü teâlâdan baÅŸka ÅŸeye, bir insan,
Yemin etse, bu yemin, küfür olmaz her zaman.
Yemin olunan ÅŸeye, eÄŸer tazim olursa,
Yani Allah'a ÅŸerik ve ortak tutulursa,
O zaman böyle yemin, gayet tehlikelidir.
Yani bu, küfür olup, imanı kaybettirir.
Bazısı, evliyanın mezarına gidiyor.
(Ya Filan, Allah için bana ÅŸunu ver!) diyor.
DoÄŸrudan o velinin, söyleyerek adını,
Ondan talep ediyor, derdinin dermanını.
Halbuki o velinin hürmetine diyerek,
Yalnız Hak teâlâdan istenir her bir dilek.
(Ya Rabbi, ÅŸu velinin hürmet ve hatırına,
Bana şunu ver!) diye, yalvarılır Allah'a.
Yani bir evliyayı vesile eyleyerek,
Onun hatırı için, caizdir dua etmek.
Ancak o evliyanın, tesir edeceğine,
Her istenilen ÅŸeyi, hemen vereceÄŸine,
Gaybı bileceÄŸine inanmak, çok kötüdür.
Zira bu, o kiÅŸinin imanını götürür.
Yine Hak teâlânın velisi olan kullar.
Ä°lmiyle amil olan âlimlerdir ki onlar,
Bunlardan, ölü veya diri olan birine,
Hakaret, o kimsenin, zarar verir dinine.
Ä°cma-ı ümmete de karşı gelse kim eÄŸer,
O dahi bu haliyle, mâzallah küfre girer.
Dört mezhep âlimleri, bunda edip ittifak,
Åžöyle bildirdiler ki, bu, küfürdür muhakkak.
|
