Evliya-yı kiramdan, büyük âlim bir zattır.
Mektubat kitabında şöyle buyurmaktadır:

(Hak teâlâ her şeyi, dünya ve ahirette,
Bir nizam ve ahenkle yaratmıştır elbette.

Bu nizamın devamı için de cenâb-ı Hak,
Her şeyi, bir sebeple yaratıyor muhakkak.

Lakin bu âdetinin hilafına, bazan da,
Yaratır bazı şeyi, hiç sebep olmadan da.

Bu iş, Peygamberlerin elinde olur ise,
Böyle harika işler, olurlar bir (mucize).

Evliya duasiyle olursa o iş şayet,
Bu harika işler de, olurlar bir (keramet).

Harika, fasıktan da zuhur edebiliyor.
Bu gibi işlere de, (istidrac) deniliyor.

Bu işler, kâfirlerden olursa eğer hasıl,
Bu harikalara da, (sihir) denir velhasıl.

Bunlar, dine uymadan, sırf riyazet yaparak,
Yalnız nefislerini yaparlar saf ve parlak.

Keramet'le, istidrac, benzese de zahiren,
Lakin çok ayrıdırlar aslında birbirinden.

Mesela bir kimse ki, sebepsiz iş yapıyor.
Kaybolan eşyaların yerlerini biliyor.

Eğer İslamiyet’e uyuyorsa bi hakkın,
Bir evliya olduğu anlaşılır o zatın.

Uymuyorsa, o zaman ya kâfirdir, ya fasık.
Nefsini parlatarak kendine etmiş yazık.

Kalb temizlenmemiştir mahluka bağlılıktan.
Nefis vazgeçmemiştir, Allah’a düşmanlıktan.

Şeytan, bu kimselerin yanından hiç ayrılmaz.
Bunun için bunlara, evliya demek olmaz.

Velhasıl Hak teâlâ, halk edip bir çok sebep,
Ve bu sebepler ile, yaratır işleri hep.

Kim kavuşmak isterse, herhangi dileğine,
Allahü teâlânın uyar bu âdetine.

Yani para kazanmak istiyorsa kim şayet,
Elbet yapar o kimse, bir sanat ve ticaret.

Ve mesela yemek yer biri de olursa aç.
Hasta da, bir tabibe gider ve alır ilaç.

İlacı, bir cahilden alır ise o şayet,
Şifa bulmaz ve ölür o kimse en nihayet.

Öğrenmek isteyen de dinini, imanını,
Bir İslam âliminin, okur kitaplarını.

Bu da, cahil birinin, bir bid’at sahibinin,
Kitabını okuyup, öğrenirse eğer din,

Dini de, imanı da bozulur bu sebepten.
Ebedi felakete duçar olur o hepten.

Hakiki bir âlimin kitabını okumak,
Saadete erdirir, hem de sonsuz olarak.