Ä°slam âlimlerinden çok büyük bir velidir.
Söz ve nasihatleri, pek çok faidelidir.

Bir gün de buyurdu ki: (Her iÅŸte, samimiyet,
Yani sırf Allah için olmalı halis niyet.

Kalb ile doÄŸru niyet etmedikçe bir kiÅŸi,
Asla baÅŸlamamalı yapmak için bir iÅŸi.

Dünya ve ahirete yaramayan ÅŸeylerle,
Vakit geçirmemeli, zararlı iÅŸse hele.

Önce, Ä°slamiyet’i, yani ilmihalini,
ÖÄŸrenip, ona göre düzeltmeli halini.

Evine, dinsizlerin, yahut mezhepsizlerin,
Yazdığı kitapları hiç getirmemelisin.

Çünkü o kitapları okuyan, zehirlenir.
Hatta sonsuz olarak, azaba sürüklenir.

Dost düÅŸman, herkes ile güler yüz, tatlı dilli,
Geçinip, münakaÅŸa ve kavga etmemeli.

Ä°nsanların özrünü, kabul etmelidir hem.
Kusurları olursa, affetmelidir hemen.

Müslümanlık, sadece namaz, oruç deÄŸildir.
Bunlar, her Müslümanın kulluk vazifesidir.

Kimseyi üzmemektir bu dinde asıl gaye.
Bunu yapan, kavuşur rıza-i ilahiye.

Âlimlerden birine sordular bir aralık:
(Ne ile belli olur insanda evliyalık?)

Buyurdu ki: (Evliya, hep güler yüzlüdürler.
Huyları iyi olup, özrü kabul ederler.

MünakaÅŸa etmezler ve cömerttirler gayet.
Dinli dinsiz herkese, ederler çok merhamet.

Müslüman az konuÅŸur, az güler ve az uyur.
Fazla kahkaha etmek, Allah’ı unutturur.

Sebeplere yapışıp, sonra eder tevekkül.
Hep Allah’a güvenir, kula etmez tenezzül.

Türlü ihtiyaçlardan kurtulmanın ilacı,
Allah’tan beklemektir her türlü ihtiyacı.

Kul, ihtiyaçlarını bırakırsa Allah’a,
Onun sebeplerini, yaratır Hak teâlâ.

Allah’ını ne kadar seviyorsan sen eÄŸer,
Allah’ın kulları da, o kadar seni sever.

Sen, Allah’a ne kadar edersen eÄŸer taat,
Kulları da, o kadar sana eder itaat.

Allahü teâlâdan korkarsan sen ne kadar,
Allah’ın kulları da, o kadar senden korkar.

Hülasa her yaptığın, olsun sırf Allah için.
Yoksa, faidesini görmezsin hiçbir iÅŸin.

Allah ile aranda, en büyük perde, mani,
DüÅŸünmektir sadece kendi menfaatini.

Evlat ve ailesi içinde bir Müslüman,
Güler yüz, tatlı sözlü olmalıdır her zaman.)