Mektubat kitabında, buyurur ki bu veli:
Mümin, din kardeşine yardım, hizmet etmeli.

Din büyüklerimiz de, çalışıp kazandılar.
Ki, din kardeşlerine yardımda bulunalar.

Velilerden birisi anlatır buna dair:
Bir din kardeşim geldi, bir gün bize misafir.

Hasta olup, midesi bozuldu o kişinin.
Ben, ona hizmet ettim Allah rızası için.

Hatta sabaha kadar, elimde ibrik, leğen,
Bekledim başucunda, gece mütemadiyen.

Lakin sabaha doğru, bir parçacık uyudum.
Lakin o misafirin hışmına duçar oldum.

Dedi ki: (Misafire hürmetin yok mu senin?
Ne için uyuyorsun, Allah lanet eylesin.)

Bu sözü işitenler, çok hayret eylediler.
(Peki, o an kalbinden ne geçirdin?) dediler.

Dedim: (Onun sözünden, üzüntü duymadım hiç.
Dua edermiş gibi, duydum bir neşe, sevinç.)

Buyurdu: (Mürşidine, edepli ol ziyade.
Zira edep olursa, olunur istifade.

Yolumuzun başı da, sonu da, edeptir hep.
Rıza-i ilahiye kavuşamaz bi-edep.

Hülasa, toprak gibi olarak insan yine,
Koşmalı büyüklerin hizmet ve sohbetine.

Yoksa, bu sohbetlere hiç özenmemelidir.
Zira fayda yerine, zarar da görebilir.

Bir Allah adamıyla sohbet etmek isteyen,
Oturmalı yanında, hiçbir şey düşünmeden.

Kendini ve kalbini, malını, hem de biraz,
Düşünürse, bu yolda maksada kavuşamaz.

Rıza-i ilahiyi aramakta, her kişi,
Acele etmeli ki, en mühim budur işi.)

Bir gün, bu veli zata dediler: (Efendim siz,
Evliya nasıl olur, izah eder misiniz?)

Buyurdu ki: (Evliya, cömerttir ilk evvela.
Eline ne geçerse, dağıtır insanlara.

Dünyaya, zerre kadar itibar eylemez hiç.
Onu gören kimseyi, kaplar bir neşe, sevinç.

Öyle fazla korkar ki Cehennemden, ateşten,
Kaçınır titizlikle, günah olan her işten.

Her ne zaman, nerede sohbet etse bir ara,
Muhakkak ahiretten bahseder insanlara.

O, Rabbinden razıdır, gelse de şer ve hayır.
Nimetlere şükreder, gösterir şerre sabır.

İndinde müsavidir, her bir nimet ve bela.
Der ki: (İkisini de gönderdi Hak teâlâ.)

Bir kimse kederliyken, görse onun yüzünü,
Unutur o esnada cümle üzüntüsünü.

Aynaya baktığında, nefret eder kendinden.
Ölümü hatırlayıp, yaş döker gözlerinden.

Allah için sever ve buğz eder Allah için.
Kavga ve münakaşa etmeye vermez izin.

Hem onun nazarında, makbuldür her Müslüman.
Herkesi iyi bilir, yoktur onda su-i zan.)