Mektubat kitabında, buyurur ki bu veli:
Mümin, din kardeÅŸine yardım, hizmet etmeli.

Din büyüklerimiz de, çalışıp kazandılar.
Ki, din kardeşlerine yardımda bulunalar.

Velilerden birisi anlatır buna dair:
Bir din kardeÅŸim geldi, bir gün bize misafir.

Hasta olup, midesi bozuldu o kiÅŸinin.
Ben, ona hizmet ettim Allah rızası için.

Hatta sabaha kadar, elimde ibrik, leÄŸen,
Bekledim baÅŸucunda, gece mütemadiyen.

Lakin sabaha doÄŸru, bir parçacık uyudum.
Lakin o misafirin hışmına duçar oldum.

Dedi ki: (Misafire hürmetin yok mu senin?
Ne için uyuyorsun, Allah lanet eylesin.)

Bu sözü iÅŸitenler, çok hayret eylediler.
(Peki, o an kalbinden ne geçirdin?) dediler.

Dedim: (Onun sözünden, üzüntü duymadım hiç.
Dua edermiÅŸ gibi, duydum bir neÅŸe, sevinç.)

Buyurdu: (MürÅŸidine, edepli ol ziyade.
Zira edep olursa, olunur istifade.

Yolumuzun başı da, sonu da, edeptir hep.
Rıza-i ilahiye kavuşamaz bi-edep.

Hülasa, toprak gibi olarak insan yine,
KoÅŸmalı büyüklerin hizmet ve sohbetine.

Yoksa, bu sohbetlere hiç özenmemelidir.
Zira fayda yerine, zarar da görebilir.

Bir Allah adamıyla sohbet etmek isteyen,
Oturmalı yanında, hiçbir ÅŸey düÅŸünmeden.

Kendini ve kalbini, malını, hem de biraz,
DüÅŸünürse, bu yolda maksada kavuÅŸamaz.

Rıza-i ilahiyi aramakta, her kişi,
Acele etmeli ki, en mühim budur iÅŸi.)

Bir gün, bu veli zata dediler: (Efendim siz,
Evliya nasıl olur, izah eder misiniz?)

Buyurdu ki: (Evliya, cömerttir ilk evvela.
Eline ne geçerse, dağıtır insanlara.

Dünyaya, zerre kadar itibar eylemez hiç.
Onu gören kimseyi, kaplar bir neÅŸe, sevinç.

Öyle fazla korkar ki Cehennemden, ateÅŸten,
Kaçınır titizlikle, günah olan her iÅŸten.

Her ne zaman, nerede sohbet etse bir ara,
Muhakkak ahiretten bahseder insanlara.

O, Rabbinden razıdır, gelse de şer ve hayır.
Nimetlere ÅŸükreder, gösterir ÅŸerre sabır.

Ä°ndinde müsavidir, her bir nimet ve bela.
Der ki: (Ä°kisini de gönderdi Hak teâlâ.)

Bir kimse kederliyken, görse onun yüzünü,
Unutur o esnada cümle üzüntüsünü.

Aynaya baktığında, nefret eder kendinden.
Ölümü hatırlayıp, yaÅŸ döker gözlerinden.

Allah için sever ve buÄŸz eder Allah için.
Kavga ve münakaÅŸa etmeye vermez izin.

Hem onun nazarında, makbuldür her Müslüman.
Herkesi iyi bilir, yoktur onda su-i zan.)