Evliya-yı kiramdan olan bu mübarek zat,
Mektubat kitabında şöyle etti nasihat:

Allah’ın sevgisine kavuşabilmek için,
Resulüne uyması lazımdır her kişinin.

Herkesin saadete kavuşması için de,
İbadet ve taatte ve hatta her işinde,

Dünya ve ahiretin Efendisine bizzat,
Uyması, benzemesi lazımdır ki, bu da şart.

Sevgilinin sevdiği kimseler de sevilir.
Ve lakin düşmanları, sevilmez, buğz edilir.

Bu yolda varılacak bilcümle dereceler,
O Resulü sevmeye bağlıdır hepsi birer.

Seven de, sevdiğine tâbi olur her işte.
İnsanın kemalinin ölçüsü budur işte.

Bu sebep iledir ki, bilcümle ibadetten,
En iyi ve üstünü, şudur ki hakikaten,

Allahü teâlânın dostlarını sevmektir.
Düşmanlarını ise, sevmeyip buğz etmektir.

Allah’a muhabbetin nişanı da esasen,
İşte bu hubb-u fillah, buğd-u fillahtır zaten.

Bu da, kendiliğinden hasıl olur insanda.
Kişi, deli gibidir bu işte esasında.

Büyükler, (Bir kimseye deli denilmedikçe,
İmanı kâmil olmaz) buyurdu binnetice.

Bir insan, bu hususta değilse deli gibi,
Yoktur bu muhabbetten öyle ise nasibi.

Nitekim Hak teâlâ, sordu Musa Nebi’ye:
(Sadece benim için ne amel yaptın?) diye.

Dedi ki: (Ya ilahi, namaz oruç, hac zekat.
Bunlardır senin için eylediğim icraat.)

Buyurdu ki: (Namazın, imanına delildir.
Oruç, seni ateşten koruyan bir perdedir.

Zekat, sana gölgedir kıyamet sıcağında.
Zikir de, sana nurdur mahşer karanlığında.

Bunların faidesi, hepsi de sana mahsus.
Sadece benim için ne işledin bahusus?)

Musa aleyhisselam, dedi ki: (Ya ilahi!
O amel her ne ise, beyan et bana dahi.)

Buyurdu ki: (Sevdin mi sevdiklerimi sen de?
Yine düşman oldun mu, sevmediklerime de?)

Böylece anladı ki, Allah için olan iş,
Sadece hubb-u fillah ve buğd-u fillah imiş.

Yine o buyurdu ki: (Resulün âdetine,
Uymak için, gitmeli müminin davetine.

Lakin buna gitmenin, şartları var mesela.
Riya ve şöhret için olmamalı o asla.

Uygun olan davete, icabet etmelidir.
Lakin sırf bu sünneti düşünüp gitmelidir.

Bir kimse, Allah için niyet etmeden, eğer,
Birini davet etse, bir tek günaha girer.

Kim de, gitse davete halis niyet etmeden.
Ona da, iki günah yazılır bu sebepten.)