Evliyanın büyüğü olan bu mübarek zat,
Mektubat’ta, bir gence şöyle etti nasihat:

(Oğlum, kısa ömürde, en mühim işleri yap.
Gece ibadet edip, kazan çok ecir, sevap.

Ağlamayı nimet bil seher vakti içinde.
İslam’ın ahkamına tâbi ol her işinde.

Allahü teâlâyı, anıp hatırlayarak,
Karanlık geceleri, eyle nurlu ve parlak.

Ticarette sadık ve emin ol ki pek fazla,
Sadık olan taciri, seviyor Hak teâlâ.)

Başka bir mektubunda buyurdu ki: (Evladım!
Seni, her muradına kavuştursun Allah’ım.

Kendi arzularından kurtarıp hatta seni,
Versin onun yerine, kendi iradesini.

Zira en büyük makam, kulluk mertebesidir.
Bu, kulun kendisinde, varlık görmemesidir.

Böyle olan, Rabbine olur ki öyle aşık,
Kendi arzusu ile iş yapamaz o artık.

Rabbinin istediği işleri yapar bir tek.
Bu, Hak aşıklarının elinde değildir pek.

Kalbde aşk-ı ilahi parlamadıkça hem de,
İnsan, bu mertebeye varamaz bu âlemde.)

Bir gün de buyurdu ki: Bir kul ile, Allah’ın,
Arasındaki perde, nefsidir o insanın.

Nitekim bu hususta, Kur'anda cenâb-ı Hak,
Şöyle buyuruyor ki: (Bana gel, nefsi bırak.

Aradığın güneşi örten bulut, sensin, bil.
Yani en büyük perde, nefsindir, gayri değil.)

Bu nefis perdesinin aradan kalkması da,
Vicdani, kalbe ait bir iştir esasında.

Bu, söz ve yazı ile asla anlatılamaz.
Kitap okumakla da, bu yine anlaşılmaz.

Hak teâlâ, ezelde etmişse kime ihsan,
Kavuşur bu nimete, ancak o şanslı insan.

Muhabbet şartı ile, bir velinin sohbeti,
Kazandırır insana, ayrıca bu nimeti.

Sevgisi miktarınca, ondaki feyiz ve nur,
O seven kimsenin de, kalbine akar durur.

Aldığı feyizlerle, kavuşur kemalata.
Kendini, o velide o, yok bilir adeta.

Evliyanın vücudu, hem bu hayatta iken,
Hem de vefattan sonra, bir rahmettir külliyen.

Diri iken verdiği feyiz ve bereketler,
Öldükten sonra dahi, akmaya devam eder.

Hatta hayatta iken verdiğine kıyasla,
Vefat ettikten sonra, verirler daha fazla.

Kınından üryan olmuş bir kılıç gibi yani,
Daha çok tesirlidir, kalmadı çünkü mani.

Ve eğer o veliye sevgisi kesilirse,
Bereket de kesilip, kavuşamaz feyize.

Velhasıl hayır işler yapmaya çalışınız.
Ve hatta ibadet ve taatta yarışınız.

Hep kusur işlemekle geçer ise bu ömür,
Yarın mahşer gününde, bulunamaz hiç özür.)