Çok büyük âlim olup, hal ehli bir veliydi.
Söz ve nasihatleri pek çok faideliydi.

Birine mektup yazıp, buyurdu ki: (İns ve cin,
Yaratıldı sadece ibadet etmek için.

İbadet yapmaktan da, maksat ve gaye asıl,
Hakiki bir imana olmaktır sonra vasıl.

Bu hakiki imana kavuşabilmek için,
Nefsi iman etmesi lazımdır o kişinin.

Nefis inkâr ederken ele geçen o iman,
İmanın suretidir, değildir kâmil ve tam.

Çünkü nefs, azgınlıktan kurtulmamıştır daha.
Ve isyan etmektedir Rabbi olan Allah’a.

İman mevcut ise de, yalnız görünüştedir.
Amel ve ibadetler, suret ve şekildedir.

Çünkü devam etmekte küfrüne nefis yine.
Hâlâ düşmanlıktadır inatla Sahibi'ne.

Zira buyuruyor ki Allahü azimüşşân:
(Nefsini düşman tanı, zira o bana düşman.)

İsyanda olduğundan nefis hâlâ Rabbine,
Bu (iman-ı mecazi), yok olabilir yine.

Nefis de vazgeçerse küfür ve inadından,
(Hakiki iman) olup, hiç yok olmaz o iman.

O zaman ameller de, hakiki, gerçek olur.
Kul için asıl maksat ve gaye, işte budur.

Çünkü buyuruyor ki kitabında Rabbimiz:
(Ey iman sahipleri, gerçek iman ediniz.)

Ahmed ibni Hanbel de, ilim ve içtihadda.
En yüksek mertebede olduğu halde hatta,

Yine Bişr-i Hafi’nin kapısına giderek,
Yükselmeye çalıştı, ondan feyz edinerek.

Sebebi soruldukta, buyurdu ki: (O, benden,
Allah’a, daha fazla ariftir hakikaten.)

Hatta İmam-ı a’zam Ebu Hanife dahi,
Bu feyzi almak için, çalıştı bizatihi.

Ve vefat etmesine var iken iki sene,
Bir evliya kişinin talip oldu feyzine.

İctihadı bırakıp, tercih etti uzleti.
Onun da bu uzletten, bu idi tek niyeti.

Vefat ettikten sonra, rüyada biri onu,
Görünce, sual etti ne halde olduğunu.

Cevaben buyurdu ki: (Son iki sene şayet,
Olmasaydı, bu Numan helak olurdu elbet.)

Yani o da giderek, bir veli sohbetine,
Kavuştu böylelikle imanın kemaline.

Amellerin kemali, imana bağlıdırlar.
İman çok nurlu ise, onlar da nurludurlar.

İmanın kemali de, bu nefs-i emmarenin,
İmana gelmesine bağlıdır, bu da kesin.

(Ölmeden önce ölmek) denir ki buna hatta,
Şöyle buyurmaktadır Resul-i kâinat da:

(Yürüyen ölü görmek eğer istiyorsanız,
Ebu Kuhafe oğlu Ebu Bekre bakınız.

Ebu Bekrin imanı, imaniyle ümmetin,
Tartılsa, ağır gelir imanı Ebu Bekrin.)