Bu zat, sevdiklerine buyurdu ki bir ara:
(Sakın güvenmeyiniz keÅŸf ile rüyalara.

İnsanı, Cehennemden tek şeydir kurtaracak.
O da, Ä°slamiyet’e uymaktır yine ancak.

Öyleyse, emirlere kuvvetle sarılınız.
Haram ve günahlardan, nefret edip kaçınız.

Uygun yapın her işi ahkam-ı diniyyeye.
Ki, vasıl olasınız rıza-i ilahiye.

Allahü teâlâyı anmak da çok mühimdir.
Onu hiç unutmamak, hatta Onun emridir.

Zira buyuruyor ki: (Ey müminler, Allah’ı,
Her zaman yad edin ki, bulasınız felahı.)

Yine: (Hak teâlâyı her zaman zikrediniz.
Dünya ve ahirette, tam felaha eriniz.)

Abdullah ibni Abbas, buyuruyor ki hatta:
(Hak teâlâ, bir sınır koymuÅŸtur her taatta.

Bu sınırı aşınca, özür kabul etmiÅŸtir.
Bunları, o taattan müstesna eylemiÅŸtir.

Lakin buna mukabil, (Her an beni anınız!)
Emri için, bir özür tanımamıştır yalnız.

Yani Onu anmakta, hiç yoktur özür, sınır.
Müslüman, her anında Rabbini anmalıdır.

Dururken, otururken, her yerde ve her halde,
Kendini anmamızı emretti her mahalde.

(Beni hiç unutmayın!) diye de buyurmuÅŸtur.
Yani Onu çok anmak, bir vazife olmuÅŸtur.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu yolda, son derece,
Allahü teâlâyı tanımaktır netice.

Bu da, Hak teâlâda fani olmak demektir.
Herkesten yüz çevirip, yalnız Onu sevmektir.

Varlığın, sırf Allah’a mahsus bulunduÄŸunu,
Ondan baÅŸka herÅŸeyin, fani, yok olduÄŸunu,

Anlamak demektir ki, tasavvuf iÅŸte budur.
Bunu böyle anlayan, maksada kavuÅŸmuÅŸtur.

O, Rabbinden gayriyi unutmuştur, tanımaz.
Ne kadar uğraşsa da, bir şey hatırlayamaz.

Hatta kendini bile hatırlamaz, unutur.
Rabbinden gayrisini, bilmez ve sevmez olur.

Zira kalb hastalığı ÅŸöyledir ki, o gönül,
Allah’tan gayri ÅŸeye eylemiÅŸtir temayül.

Arifin kalbi ise, parlak ayna gibidir.
Her işi dine uygun ve ahlakı iyidir.

Allah’ın her emrine uymak ve her ibadet,
Böyle olan kimseye, kolay gelir begayet.

Kendisini beÄŸenmek, (ucb) ve (riya) gibi,
Kötü huylar, bulunmaz kendisinde tabii.

Yapar o her iÅŸini, Allah için, ihlasla.
Onda günah ve haram iÅŸlemek olmaz asla.

Çünkü nefs, itminana, imana kavuÅŸmuÅŸtur.
Önce çok asi iken, ÅŸimdi muti olmuÅŸtur.

Tasavvufun gayesi, işte buna varmaktır.
Herkesten yüz çevirip, Allah’a kul olmaktır.

(Kulluk makamı)dır ki tasavvufta son makam,
Kul, ancak bu makamda kulluk yapabilir tam.