Bu zat, sevdiklerine buyurdu ki bir ara:
(Sakın güvenmeyiniz keşf ile rüyalara.

İnsanı, Cehennemden tek şeydir kurtaracak.
O da, İslamiyet’e uymaktır yine ancak.

Öyleyse, emirlere kuvvetle sarılınız.
Haram ve günahlardan, nefret edip kaçınız.

Uygun yapın her işi ahkam-ı diniyyeye.
Ki, vasıl olasınız rıza-i ilahiye.

Allahü teâlâyı anmak da çok mühimdir.
Onu hiç unutmamak, hatta Onun emridir.

Zira buyuruyor ki: (Ey müminler, Allah’ı,
Her zaman yad edin ki, bulasınız felahı.)

Yine: (Hak teâlâyı her zaman zikrediniz.
Dünya ve ahirette, tam felaha eriniz.)

Abdullah ibni Abbas, buyuruyor ki hatta:
(Hak teâlâ, bir sınır koymuştur her taatta.

Bu sınırı aşınca, özür kabul etmiştir.
Bunları, o taattan müstesna eylemiştir.

Lakin buna mukabil, (Her an beni anınız!)
Emri için, bir özür tanımamıştır yalnız.

Yani Onu anmakta, hiç yoktur özür, sınır.
Müslüman, her anında Rabbini anmalıdır.

Dururken, otururken, her yerde ve her halde,
Kendini anmamızı emretti her mahalde.

(Beni hiç unutmayın!) diye de buyurmuştur.
Yani Onu çok anmak, bir vazife olmuştur.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu yolda, son derece,
Allahü teâlâyı tanımaktır netice.

Bu da, Hak teâlâda fani olmak demektir.
Herkesten yüz çevirip, yalnız Onu sevmektir.

Varlığın, sırf Allah’a mahsus bulunduğunu,
Ondan başka herşeyin, fani, yok olduğunu,

Anlamak demektir ki, tasavvuf işte budur.
Bunu böyle anlayan, maksada kavuşmuştur.

O, Rabbinden gayriyi unutmuştur, tanımaz.
Ne kadar uğraşsa da, bir şey hatırlayamaz.

Hatta kendini bile hatırlamaz, unutur.
Rabbinden gayrisini, bilmez ve sevmez olur.

Zira kalb hastalığı şöyledir ki, o gönül,
Allah’tan gayri şeye eylemiştir temayül.

Arifin kalbi ise, parlak ayna gibidir.
Her işi dine uygun ve ahlakı iyidir.

Allah’ın her emrine uymak ve her ibadet,
Böyle olan kimseye, kolay gelir begayet.

Kendisini beğenmek, (ucb) ve (riya) gibi,
Kötü huylar, bulunmaz kendisinde tabii.

Yapar o her işini, Allah için, ihlasla.
Onda günah ve haram işlemek olmaz asla.

Çünkü nefs, itminana, imana kavuşmuştur.
Önce çok asi iken, şimdi muti olmuştur.

Tasavvufun gayesi, işte buna varmaktır.
Herkesten yüz çevirip, Allah’a kul olmaktır.

(Kulluk makamı)dır ki tasavvufta son makam,
Kul, ancak bu makamda kulluk yapabilir tam.