Evliya-yı kiramın en büyüklerindendir.
Tesirli sözleriyle kulları etti tenvir.

Buyurdu ki: Bu yolda, asıl maksat ve gaye,
Er geç vasıl olmaktır, rıza-i ilahiye.

KavuÅŸturan en güçlü vasıta da (sohbet)tir.
Yani bir veli ile, yakın münasebettir.

Huzurunda, edeple oturursa bir insan,
O velinin feyzinden, olunur ona ihsan.

Lakin biçare insan, dünya lezzetlerinin,
Bataklığında olup, esiridir nefsinin.

Haberi bile yoktur ruhun lezzetlerinden.
Kurtulması lazımdır, o nefsinin şerrinden.

Ve lakin olmadıkça baÄŸlantı, münasebet,
Allah’tan gelen feyze, kavuÅŸmak zordur elbet.

Zira cenâb-ı Allah, Peygamber efendimiz,
Vasıtasıyla bize, gönderir nur ve feyiz.

Sonra, Habibullahın mübarek kalblerinden,
Fışkıran nurları ve feyzleri alabilen,

Ve aldığı nurları, insanların kalbine,
Saçabilen bir veli lazımdır elbet yine.

Bir veliden, feyz almak isteyen bir kiÅŸinin,
Kalbine baÄŸlanması lazımdır o mürÅŸidin.

Yani kendi kalbini, o velinin kalbine,
BaÄŸlarsa, o kavuÅŸur onun feyizlerine.

Kalbleri birbirine baÄŸlayan o yol, tektir.
O da, o evliyaya (muhabbet)tir, (sevmek)tir.

Sevginin alameti, söz dinlemektir esas.
Ä°taat etmiyorsa, onu sevmiÅŸ olamaz.

Kendi aklını atıp, ona tâbi olmaktır.
Ä°badette, âdette, aynen ona uymaktır.

Herhangi evliyayı düÅŸünürse o ÅŸayet,
Onunla kurmuÅŸ olur, bir baÄŸ ve münasebet.

Sevgi ve muhabbeti arttıkça, o bu defa,
Her yerde onu görür, baksa da ne tarafa.

Kalbinde, sırf bu gaye ve maksat olmalıdır.
Ona kavuşturucu vasıta bulmalıdır.

EÄŸer teksif ederse himmetini tek yere,
KavuÅŸur o sayede feyiz bereketlere.

ÇoÄŸaldıkça kalbinin baÄŸlandığı kimseler,
Matluba kavuşması, kolay olmaz bu sefer.

Öyle tutulmalı ki, o bu ilahi aÅŸka,
Hiçbir ÅŸey olmamalı kalbinde Ondan baÅŸka.

Mahlukat sevgisinden olur ki öyle halas,
Bin sene geçse bile, bir ÅŸey hatırlayamaz.

Ve hatta senelerce uÄŸraÅŸsa da o eÄŸer,
Bir ÅŸey hatırlaması, olmaz yine müyesser.

Ä°yilik, ihsan eden, herkesce çok sevilir.
Ve nimet sahipleri, iyi, üstün bilinir.

Ä°nsanlara her türlü nimetleri bahÅŸeden,
Zararlardan koruyup, mal, can ve sıhhat veren,

Allahü teâlâyı sevmek, ne çok lazımdır.
Hatta bu, herkes için insanlık icabıdır.