Muhammed Sadık var ki, alim ve evliyadır.
İmam-ı Rabbaninin hem de evladındandır.

Bu zat buyuruyor ki: (Çok acizdir ÅŸu insan.
Buna raÄŸmen Allah’a, o eder en çok isyan.

Öyle zelil olur ki o bu isyanlarıyle,
Ondan nefret ederler hatta ÅŸeytanlar bile.

Hayret ki, Rabbi ona ettikçe bol bol ihsan,
O, bunlara karşılık eder hep günah, isyan.

Halbuki olmasaydı Rabbin ona ihsanı,
Kim koruyabilirdi her şerden o insanı?

Kendisini yaratan, her an varlıkta tutan,
Odur hem kendisini koruyan her korkudan.

BeÅŸikten tâ mezara, rızkını verir de hep,
O, yine Sahibine isyan eder ruz-ü ÅŸeb.

Lakin tövbe edip de, ibadet etse eÄŸer,
Öyle aziz olur ki, gıbta eder melekler.

Kardeşlerim, şudur ki akılsız, ahmak insan,
Kendi Yaradanına eder hep günah, isyan.

Buna raÄŸmen görmeyip, kendi günahlarını,
Araştırır daima başkasının aybını.)

Allah adamlarından olan bu evliya zat,
Genç bir talebesine ÅŸöyle etti nasihat:

(Ey oÄŸlum, nasihatim ÅŸudur ki sana ÅŸu an:
Allah korkusu ile yaşıyasın her zaman.

Çünkü her iyiliÄŸin ve her hayrın kaynağı,
Allah korkusu ile yaşamaktır devamlı.

Onun emrine uyup, sakın ki haramlardan,
Sana, muvaffakıyet nasib etsin Yaradan.

Seni, nerede olsan, Allah görür elbette.
Öyleyse hiç bulunma günah bir harekette.

Kimin zerre miktarı kalbinde varsa iman,
Kurtulur ahirette Cehennem azabından.

O gün kâfirler ise, güruh güruh, peÅŸ peÅŸe,
Yüz üstü sürüklenip, atılırlar ateÅŸe.

Kan gelinceye kadar onlar iki gözünden,
AÄŸlayıp yaÅŸ dökerler küfürleri yüzünden.

(Vay halimize!) deyip, ederler feryat, figan.
Lakin bu feryatların faydası olmaz o an.

Kalblerin titrediÄŸi çok korkunç yerdir o yer.
Geçmez o gün katiyen özür ve bahaneler.

Allah’ın huzurunda, o gün bütün ins ve cin,
Amel defterleriyle toplanır hesab için.

Kim Allah’tan korkmayıp, yapmışsa günah, isyan,
Öyle piÅŸman olur ki, anlatamaz hiç lisan.

O gün cümle insanlar, korku, endiÅŸededir.
Anne kaçar evlattan, herkes can derdindedir.

Günah ağır basarsa, olur büyük piÅŸmanlık.
Lakin olan olmuÅŸtur, çaresi yoktur artık.)