Allah adamlarından, var ki Müslim bin Yesar,
Nefsi isteklerini, yapmaz idi o zinhar.

Zira tutulmuş idi, o ilahi bir aşka.
Yok idi bir maksadı, Hak teâlâdan başka.

O, öyle huşu ile kılardı ki namazı,
Allah korkusu ile, titrerdi her a’zası.

Benzi beti sararır ve ağlardı hüznünden.
Rabbinden çok korktuğu, okunurdu yüzünden.

Dediler: (Niçin böyle kendini yoruyorsun?
Allah’ın lütfu boldur, niçin çok korkuyorsun?)

Buyurdu ki: (Bir şeyden korkarsa biri şayet,
Ondan kurtulmak için, gösterir sa’yü gayret.

Ve kavuşmak isterse bir şeye, biri eğer,
Ona kavuşmak için, çalışır, gayret eder.

Benim de korktuğun şey, Cehenneme girmektir.
Kurtulmaya, ne kadar gayret etsem, az gelir.

İstediğim şey ise, sonsuz olan bir Cennet.
Kavuşmaya, ne kadar çalışsam, azdır elbet.)

Derdi ki: (Büyük küçük, kaçının her günahtan.
Zira mümin odur ki, hayâ eder Allah’tan.

Rabbimizin gadabı, günahlar içindedir.
Lakin bilemeyiz ki, acep hangisindedir?

Bunun için, hepsinden kaçmalı ki Müslüman,
Gadab-ı ilahiye uğramasın o insan.

Rızası da, sevaplar içinde gizlidir hep.
Ve lakin bilinmez ki, hangisindedir acep?

Bu yüzden, yapmalı ki sevap olan her işi,
Allah’ın rızasına mazhar olsun o kişi.)

Onu, öldükten sonra, biri gördü rüyada.
Sordu ki: (Ey efendim, ne var öbür dünyada?)

Buyurdu ki: (Vallahi dehşetli yer ahiret.
Hazırlıksız gelenler, pişman oluyor gayet.

Büyük bir fırsat bilin şu anki ömrünüzü.
Yoksa, kabul etmezler burada özrünüzü.

Yeminle söylüyorum, öyle yer ki burası,
Geçmiyor o dünyanın burda malı, parası.

Yalnız halis ameldir burada geçer olan.
Kim imanla gelirse, halas olur azaptan.

Ne kadar dünya malı yığdınızsa orada,
Her birinin, tek be tek hesabı var burada.

Şunu iyi bilin ki, o dünya bir konaktır.
En büyük akıllılık, ona aldanmamaktır.

Eğer değer verirse, o dünyaya bir kişi,
Üzüntülü, karışık ve zor olur her işi.

Dünya, zehir gibidir, yer onu gafil olan.
O da, o gafilleri eder mahv-u perişan.

Ey insanlar, bilin ki, vefasızdır o dünya.
Sıkıntıyla doludur, siz de görürsünüz ya.

Sizden öncekilerin, artığıdır tamamen.
Bu yüzden, gönlünüze sokmayın onu hemen.

Şaşar, hayret ederim ben şu insanlara ki,
Sarılmışlar dünyaya, ayrılmayacak sanki.

Halbuki biraz sonra, belki ölüp ayrılır.
Hazırlık yapacakken, o hâlâ oyalanır.

Ölüm uyandırınca, uyanır gerçi hepsi.
Lakin o uyanmanın, olmaz hiç faidesi.)