Bir âlime giderek Ömer bin Abdülaziz,
Dedi ki: (Bana biraz nasihat eyleyiniz.)

Buyurdu ki: (Ya Ömer, sen ÅŸimdi hükümdarsın,
Öncekiler hep öldü, ÅŸimdi, sen sıradasın.

Adem Nebiden beri, dedelerinin hepsi,
Göçüp gitti dünyadan, kalmadı bir tanesi.

Senin dahi ecelin, elbet bir gün gelecek.
Cennet ve Cehennemden baÅŸka yer yok gidecek.)

Hanımı, bir gün ona dedi ki: (Ben, bu gece,
Rüyada, Cehennemi gördüm ve korktum nice.

Zira o, alev alev şiddetle yanıyordu.
Ve korkunç sesler ile kükreyip duruyordu.

Sonra Sırat köprüsü kuruldu üzerine.
Abdülmelik bin Mervan, gelip çıktı üstüne.

Birkaç adım attı ve gidemedi ileri.
Sonunda, Cehenneme düÅŸtü yüzü üzeri.

Velid bin Abdülmelik, köprüye girdi sonra.
Birkaç adım atmadan, o dahi düÅŸtü Nar’a.)

Ömer bin Abdülaziz korkuyla dinler idi.
Zira onlardan sonra, sıra kendisindeydi.

Korkuyla sual etti (Sonra ne oldu?) diye.
Dedi ki: (Daha sonra, sen girdin bu köprüye.)

O bunu iÅŸitince, bir (Ah!) çekti derinden.
Bayılıp düÅŸtü yere o anda kederinden.

Kadın, yüksek ses ile bağırırdı hayretle:
(Vallahi sen Sıratı geçmiÅŸtin selametle!)

Lakin o, hanımının sözünü duymuyordu.
Zira baygın bir halde, yerlerde yatıyordu.

Ömer bin Abdülaziz, vefat eylediÄŸinde,
Taziye eylediler akrabası evinde.

Muhterem hanımını ziyarete geldiler.
(Bize, zevcin Ömer’den biraz bahset) dediler.

Dedi ki: Gece gündüz, ibadet yapıyordu.
Allahü teâlâdan pek fazla korkuyordu.

Vakfetti hayatını kulların hizmetine.
Ve çok dikkat ederdi Hakka ibadetine.

Allahü teâlâdan, ederdi hayâ, edep.
Ve Onun korkusundan, her gece ağlardı hep.

Öyle ki, aÄŸlamaktan, iki gözü ÅŸiÅŸerdi.
Sonunda bir (Ah!) edip, baygın yere düÅŸerdi.

Bir gece, iki rekat namaz kıldı bir kere.
Elleri çenesinde, daldı bir tefekküre.

Göz yaÅŸları, sel gibi aktı yanaklarından.
Fecir sökene kadar, aÄŸladı hiç durmadan.

Kendisine dedim ki: (Ya emirel müminin!
Ne oldu ki, bu gece, çok aÄŸlayıp inledin?)

Dedi ki: (Bu milletin, zengin ve fakirine,
Sultanlık yapıyorum, kölesine, beyine.

Åžu koca memleketin dört yanında bulunan,
Nice dertli, kederli, nice biçare olan,

İnsanların hepsinin hesapları, elbette,
Bana sorulacaktır ölünce ahirette.

Bu hesabın altından kalkamazsam diye ben,
DüÅŸünüp, kederlendim, aÄŸladım bu sebepten.)