Ömer bin Abdülaziz, halife olduÄŸunda,
Yayıldı huzur, refah, ülkenin her yanında.

Bir gün de, huzuruna, heyet geldi bir yerden.
Onları kabul edip, içeri aldı hemen.

Heyette, genç ihtiyar kimseler vardı, ama,
Evvela genç birisi, baÅŸladı konuÅŸmaya.

Ömer bin Abdülaziz, o genci etti ikaz.
Dedi: (Yaşlılar varken, sen konuşma, dur biraz.)

Lakin genç fütursuzdu, yani kendinden emin.
Korkmadan cevap verdi: (Ya emirel müminin!

Ä°ÅŸ, yaÅŸa göre midir, niçin öyle diyorsun?
Senden daha yaşlılar yok mudur sultan olsun?)

Ömer bin Abdülaziz, aldığı bu cevaba,
Hayret edip, düÅŸündü: Bu, ne ister acaba?

Gencin konuşmasına, vererek hemen izin,
Dedi: (Konuş bakalım, nedir bizden isteğin?)

Arz etti ki: (Biz senden, bir ÅŸey istemiyoruz.
Çünkü bolluk içinde bir hayat sürüyoruz.

Lütuf ve ihsanınız, fazladır ki o kadar,
Bize de ulaÅŸmıştır, edemez kimse inkâr.

Ayrıca, şunu dahi edeyim ki hemen arz,
Senden, bir endiÅŸemiz, korkumuz yoktur biraz.

Sebebine gelince, ya emirel müminin!
Adaletin, bizleri korkudan kıldı emin.)

Ömer bin Abdülaziz bunları dinleyince,
(Peki, niçin geldiniz?) diye sordu hemence.

Genç dedi: (Efendim biz, teÅŸekkür heyetiyiz.
Bir teÅŸekkür ederek, geriye döneceÄŸiz.)

Bir gün de, âlimlerden birisinin yanına,
Gidip, rica etti ki: (Nasihat eyle bana.)

O dahi buyurdu ki: (Ey halife, sen bugün,
Bir Ä°slam âlemine, halifesin topyekün.

Lakin senden önceki gelen o halifeler,
Öldü ve ahirete gittiler birer birer.

Hiç ÅŸüphen olmasın ki, yakın bir gelecekte,
Sen dahi, onlar gibi öleceksin elbette.)

Ömer bin Abdülaziz, duygulandı begayet.
Ağlayıp, buyurdu ki: (Nasihate devam et.)

Buyurdu ki: (Hazret-i Adem’den itibaren,
Bilcümle dedelerin, hep öldüler tamamen.

Bir zamanlar, onlar da yaşıyorlardı, fakat,
Åžu anda hiçbiri yok, ettiler hepsi vefat.

Ä°yi bil ki sen dahi, onlar gibi elbette,
Çok yakında ölür ve olursun ahirette.)

Daha duygulandırdı Halifeyi bu kelam.
Daha çok aÄŸlayarak, dedi ki: (Eyle devam.)

Buyurdu: (Ey halife, iyi bil ki bu dünya,
Fanidir, çabuk geçer, sanki hayal ve rüya.

Ahiret öyle deÄŸil, ebedidir o âlem.
Orada iki yer var, Cennet ile Cehennem.

Dünya fani ise de, bir imtihan yeridir.
İmtihanı kazanan, Cennete gidebilir.)