Seyyid Nuri Efendi, âlim ve evliyadır.
Kalblere tesir eden, nasihatleri vardır.

O, bir gün buyurdu ki: (Büyüklerin feyzleri,
Kalbden kalbe akarak, aydınlatır her yeri.

Alabilmek için de o feyzleri kalbine,
Muhabbet lazım gelir, onların herbirine.

Birisini sevmemek, hepsini sevmemektir.
Bu da, o feyizlerden, mahrum olmak demektir.

Ayrıca, iyi kötü, kâfir veya Müslüman,
Hüsn-ü zan etmeliyiz her kişiye, her zaman.

(Ben filandan iyiyim), yahut (şu kul ne adi).
Şeytan, böyle diyerek kovulmuştur ebedi.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu dünya, imtihandır.
Gafil olmayalım ki, yarın çok geç zamandır.

Bugünden yapalım ki ne yapacaksak eğer,
Zira (yarın yaparım) diyenler ziyan eder.

Bugün her bir hesabı, yarına göre yapmak,
Felaketin başıdır, ölüm var çünkü mutlak.

Şu geçen dakikalar, belki son anımızdır.
Belki şu kıldığımız, en son namazımızdır.

Çünkü ahiret ile, bir kaç saniye kadar,
Aramızda, çok kısa, gayet az bir zaman var.

Nitekim bir zelzele olacak olsa bu gün,
Bir anda, ahirette oluruz hep topyekün.

Can vermemek için de bir çok kul haklarıyle,
Helallaşmak gerekir, her kişi birbiriyle.

Bu dünya önce yoktu, sonra da yok olacak.
İki yok arasında, bir hayattır bu ancak.

Bir şeyin olacağı, (muhakkak) ise eğer,
Onu (oldu) bilmeli, zamanlar çabuk geçer.

(Ölüm) de, insan için mutlaka gelecektir.
Öyleyse onu şimdi, geldi bilmek gerektir.

Tabiin-i izamın, en yükseği olan zat,
Yani Veysel Karani, buyurur şöyle bizzat:

(Yattığında, ölümü, yastığın altında bil.
Kalkınca da karşında, o senden uzak değil.)

Bir gün de buyurdu ki: (Müslüman, tembel olmaz.
Çalışır, mal kazanır, ama gönül bağlamaz.

Resulullah, bu babta şöyle buyurmaktadır:
(Bu gün, ümmetim için fakirlik hayırlıdır.

Ama ahir zamanda gelen ümmetim için,
Zenginlik saadettir), doğrusu budur işin.

Dinini muhafaza etmek için, Müslüman,
Muhtaç olmamalıdır kimseye hiç bir zaman.

Rızkın onda dokuzu ticarettedir, ama,
Yaparken, düşmemeli bir günah ve harama.

Bütün ibadetlerin, onda dokuzu ise,
(Helalden yemek)tir ki, bu lazım önce bize.

Elbisenin düğmesi, haramdan olsa şayet,
Kabul olmaz, onunla yapılan bir ibadet.)