Şah Şüca-i Kirmani, devrinin bir tanesi.
Kirman padişahının oğlu idi kendisi.

Gençliğinde saz çalıp, şarkı söylüyordu hep.
Başına toplanırdı, insanlar bundan sebep.

Yine saz çalıyorken bir gün bir mahallede,
Evliyadan birisi, gördü onu bu halde.

Yaratılışındaki temizliği görerek,
Gafletten uyandırdı, ona bir söz diyerek.

Dedi: (Ey genç, şimdi sen çalıyorsun böyle saz.
İstersen tövbe edip, gel, Rabbine dön biraz.)

O, bu sözü ihlasla söylemişti ki gayet,
Şah Şüca’nın kalbine, o an geldi hidayet.

Kırdı hemen sazını onun gözü önünde.
Rabbani tesir vardır zira veli sözünde.

Gusül abdesti alıp, tövbe etti halinden.
Ve kırk gün, dışarıya hiç çıkmadı evinden.

Uykusu kaçsın diye, tuz sürerdi gözüne.
Ağlayıp, göz yaşları akıyordu yüzüne.

Kırk gün, hep ağlamakla geçti günü, gecesi.
Mağfiret olunmaktı, zira tek düşüncesi.

Öyle mahcup idi ki eski günahlarına,
Devamlı yalvarırdı af için Allah’ına.

O, kırk gün, gece gündüz ağlayıp sızlayarak,
Çıktı en son evinden, bir evliya olarak.

Babası da, mübarek, salih bir zattı yine.
Nefsini ıslah için, çalışmıştı kırk sene.

Derdi ki: (Kırk senedir özlediğim bir hali,
Bu çocuk, kırk gecede elde etti vallahi.)

Bir kimse, kendisinden nasihat isteyince,
Buyurdu: (Evliyayı, sev gücün yettiğince.

Allahü teâlânın dostudur zira onlar.
Bu sevgiyle Allah’a vasıl olur insanlar.

Bir kimse, seviyorsa bir evliyayı şayet,
Allah’ı sevmeye de, yol açar bu muhabbet.

Allah’ın sevgisi de, kimde çok varsa eğer,
Allahü teâlâ da, onu çok fazla sever.

Ve eğer bir veliyi kim ki çok sever ise,
İbadet yapmış gibi, sevap alır o kimse.

Hatta bütün nafile ibadetler içinden,
Yoktur daha üstünü, evliya sevgisinden.

Ya onu kalbine koy, ya gir onun kalbine.
Ancak böyle erilir rıza-i ilahiye.

Lakin kolay değildir onları kalbe sokmak.
Öyleyse, sen onların kalbine girmeye bak.

Onlar, çalışanları sever umumiyetle.
Geçir sen de vaktini İslam’a hizmet ile.)

Buyurdu: (Haramlardan, koruyun gözünüzü.
Yoksa, kabul etmezler mahşerde özrünüzü.

Bile bile harama bakan bir Müslümanın,
Gözüne, kızgın kurşun dökülür sonra yarın.

Yalan ve gıybet dahi, haram ve çirkindir pek.
Bu iki günahtan da, şiddetle kaçmak gerek.

Rabbimiz, iki kapak yaratmış ki gözlerde,
Acele kapayalım, haram olan yerlerde.

İki dudak ile de, yapmış ki ağza kapak,
Haram işlemeyelim, yerinde kapatarak.)