Şah Şüca-i Kirmani, evliyadan, büyük zat.
Allah’ın kullarına, ederdi çok nasihat.

Buyurdu ki: Allah’ı sevmekten daha âli,
Derece bilmiyorum, yoktur daha kemali.

Peygamber efendimiz, buyurdu ki bir zaman:
(Allah ve Resulünü çok sevmeli Müslüman.

O, onları her şeyden daha çok sever hale,
Gelmedikçe, imanı, asla gelmez kemale.)

Biri, Resulullahın huzuruna gelerek,
Dedi: (Ya Resulallah, seviyorum sizi pek.)

Buyurdu ki: (Öyleyse, sabretmeye hazırlan.
Zira her meşakkate, katlanır aşık olan.)

Dedi: (Var muhabbetim, Allahü teâlâya.)
Buyurdu ki: (Hazır ol, her mihnet ve belaya.)

Bir köylü de gelerek Peygamberin yanına,
Sordu ki: (Ne kadar var, kıyamet kopmasına?)

Cevaben buyurdu ki sualine o zatın:
(Kıyamet günü için, var mı bir hazırlığın?)

Dedi: (Ya Resulallah, namaz, oruç, hac, zekat.
Yaparım farz miktarı, fazlası yoktur fakat.

Kılarım muntazaman, her beş vakit namazı.
Nafileye gelince, kılarım bazı bazı.

Gerçi fazla yoksa da Rabbime ibadetim.
Ve lakin Resulüne, pek çoktur muhabbetim.)

O zaman Resulullah buyurdu: (Ahirette,
Sevdiğinle birlikte bulunursun elbette.)

Şah Şüca buyurdu ki: (Bir kul, eğer Rabbini,
Tam tanıyabilirse, tam yapar taatini

Bir kimse de, dünyayı tanırsa tam olarak,
İğrenir, nefret eder, ondan soğur muhakkak.)

Buyurdu ki: (Allah’ı severse biri şayet,
Veli kullarına da, besler sevgi, muhabbet.

O veliye sevgisi, dönerse eğer aşka,
O kimsenin halleri, olur daha bir başka.

Öyle ki, o velinin köy ve mahallesine,
Bile o, aşık olur evine, hanesine.

O veliyle, her kimin var ise bir ilgisi,
Onlara karşı dahi, hasıl olur sevgisi.

Hatta onun köyünün köpeklerine bile,
Daha çok sevgi besler, saire nisbet ile.

O, gayr-i ihtiyari, onları sever gayet.
Zira onun elinde değildir bu muhabbet.

Düşmanlarına dahi, düşman olur gayetle.
Zira bu da elinde olmaz umumiyetle.

Hasılı Allah’ını seviyorsa bir insan,
Sevdiği kulları da, sever elde olmadan.

O istemese dahi, onları sever fazla.
Çünkü bu muhabbeti, elde değildir asla.

Düşmanlarını bile, düşman bilir kendine.
Zira hiç istemez ki, toz konsun sevdiğine.

Kendini zorlasa da, onları hiç sevemez.
Zira bu düşmanlık da, olur ister istemez.

Muhabbet ve düşmanlık, olursa Allah için,
O iman, kemaldedir, doğrusu budur işin.)