Zeynelabidin Ali, bir büyük evliyadır.
Evlad-ı Resul olup, kerametleri vardır.

Bir zat der ki: (Yapınca, ben hac farizesini,
Gördüm Zeynelabidin Ali bin Hüseyin’i.

Zulmüyle meÅŸhur olan var idi ki bir melik,
O beni görür görmez, o zalimi sordu ilk.

Dedim: (Kufe'de iken, hayattaydı o yine.
Hâlâ devam ederdi halka zulümlerine.)

Ben böyle söyleyince, çok üzülüp o ara,
Bir beddua eyledi o zalim hükümdara.

Ellerini kaldırıp, dedi ki: (Ya ilahi!
Demir ve ateÅŸ ile azap yap ona dahi.)

Ayrılıp, devam ettim daha sonra yoluma.
Kufe'de, o zalimi sordum ben bir dostuma.

Dedi ki: (Bıçak ile kestiler ellerini.
Daha sonra, ateşte yaktılar bedenini.)

Dedim ki: (Sübhanallah, o evlad-ı Resulün,
Duası kabul oldu, geçmeden fazla bir gün.)

Bir gün de, ev halkı ve hizmetçileri ile,
Sahraya çıkmışlardı, gezinmek gayesiyle.

Sabah kahvaltısını tam yapacakları an,
Uzaktan, yanlarına gelip durdu bir ceylan.

Daha sonra, yavaÅŸça yaklaÅŸtı o sofraya.
Birlikte yemek yiyip, ayrıldı daha sonra.

Yine dostları ile, sahrada otururdu.
Güzel yüzlü bir ceylan, yanına gelip durdu.

Yaptı ayaklarıyle bir takım işaretler.
Bir ÅŸeyler söyler gibi, çıkarttı bazı sesler.

Dostları bunu görüp, meraklandılar o an.
Dediler ki: (Efendim, ne istiyor bu hayvan?)

Buyurdu: (Bir derdi var, onu haber veriyor.
Ve onun halli için, benden yardım istiyor.

Diyor ki: Alıp gitti yavrumu köyden biri.
Hiç süt emziremedim, ona ben dünden beri.)

Birisini gönderip, çağırttı hemen onu.
Buyurdu ki: (TutmuÅŸsun, sen bunun yavrusunu.

Der ki: Süt veremedim, dünden beri yavruma.
O yavruyu getir de, süt versin biraz ona.)

Köylü, hayret içinde, getirdi gidip onu.
Ana ceylan, emzirip, doyurdu yavrusunu.

Sonra da buyurdu ki köylü kimseye yine:
(Bağışla bu yavruyu istersen annesine.)

Köylü (Peki) dedi ve yavruyu verdi hemen.
Ceylan, yavrusu ile uzaklaştı o yerden.

Hoplayıp sıçrayarak, sevinçle gidiyordu.
Arkasına bakarak, sanki bir şey diyordu.

Sordu yanındakiler Ali bin Hüseyin'e.
Dediler ki: (Bu ceylan, bir ÅŸeyler söyler yine.)

Buyurdu ki: (O bize çok teÅŸekkür ediyor,
Hak teâlâ, size çok iyilik versin diyor.)