O, benim annemdi

Hicri dördüncü yılda, o Serverin torunu,
Vefat edip, eliyle kabrine koydu onu.

O, hazret-i Osman'ın, hazret-i Rukayye'den,
Abdullah adındaki oğluydu ayriyeten.

Altı yaşında idi o vefat ettiğinde.
O Server çok üzüldü, onu kaybettiÄŸinde.

Namazını kıldırıp, kabrine koydu bizzat.
AÄŸlayıp, gözyaÅŸları kabre aktı o saat.

Dikti mezar taşını, mübarek elleriyle.
Eshaba buyurdu ki o gam ve kederiyle:

(Kim yufka yürekli ve merhametliyse eÄŸer,
Allahü teâlâ da o kula rahmet eder.)

Hem hazret-i Ali’nin validesi de yine,
Bu yılda vefat edip, vasıl oldu Rabbine.

Fatıma binti Esed adındaki bu hatun,
Ölünce, Resulullah üzülüp oldu mahzun.

Hatta onun hakkında, o gün Server-i âlem,
Buyurdu: (Ahirete göç etti bugün annem.)

Zira Abdülmuttalip vefat ettikten sonra,
Büyüdü Resulullah, bu hatunun yanında.

Vakta ki bildirildi Resule Peygamberlik,
Hiç tereddüt etmeden, inanıp etti tasdik.

Ona hürmet ederdi, o Server bundan sebep.
Hatta anne yerinde tutuyordu onu hep.

O vefat ettiÄŸinde, ona merhametinden,
Mübarek gömleÄŸini çıkarıp üzerinden,

Orada olanlara buyurdu ki: (Alınız.
Onu, kefen olarak bu gömleÄŸe sarınız.)

Namazını, kendisi kıldırıp etti eda.
Kabre kadar gitti ve içine girdi hatta.

Cenaze namazında, yetmişbin meleğin de,
Hazır bulunduğunu bildirdi akabinde.

Kabrinden çıktığında, gözleri yaÅŸlı idi.
Mübarek gözyaÅŸları, kabrine akmış idi.

Hatta hazret-i Ömer, dedi: (Hiçbir kimseye,
Yapmadığınız şeyi, yaptınız ona niye?)

Buyurdu: (Ebu Talip, vakta ki etti vefat,
Ben, bu hanımcağızın yanında sürdüm hayat.

Ebu Talip’ten sonra, bu hanımcağız kadar,
Bana hayrı dokunan kimse yoktur aÅŸikâr.

Kendi öz çocukları dururken, gün ve gece,
O, beni doyururdu onlardan daha önce.

Kendi çocuklarının üstleri tozlu iken,
O, benim saçlarımı tarardı hergün hemen.

Cennet elbiseleri giysin diye daimi,
Verdim kefen olarak, ona ben gömleÄŸimi.

Ve kabir hayatına alışması için de,
Yanına uzanarak, yattım kabri içinde.)

Sonra da, ellerini açarak Fahr-i âlem,
Dedi: (MaÄŸfiret etsin Allah seni ey annem!

Kendin açken, yemeyip, bana yediriyordun.
Yine kendin giymeyip, bana giydiriyordun.

Ya Rabbi, sen annemi eyle af ve maÄŸfiret.
Günahını bağışla ve kabrini geniÅŸlet.

Benim ve hakkı için geçmiÅŸ Peygamberlerin,
Kabul eyle duamı ya ilahel âlemin!)