Bi’setin onbirinci senesinde, o Server,
Kâbe’de, bir grupla karşılaşıverdiler.
Bunlar altı kişiydi, Resulullah o zaman,
Onlar ile oturup, konuştu kısa bir an.
Kur’an-ı kerim’den de okuyup birkaç âyet,
O altı Hazrecli’yi, Ä°slam’a etti davet.
Kelime-i ÅŸehadet getirip sonra hemen,
O an iman ettiler, hepsi can-ü gönülden.
Peygamber-i ziÅŸândan alarak sonra izin,
Döndüler Medine’ye Ä°slam’ı yaymak için.
Bu mesud altı kiÅŸi, Medine’ye gelerek,
Halkı, Ä°slamiyet’e çağırdılar tek be tek.
Öyle ki, bu gayretler sonunda, Medine’de,
KonuÅŸulur olmuÅŸtu Ä°slamiyet her evde.
Müslüman olmuÅŸlardı tamamen Hazrec’liler.
Ve hatta Evs’ten dahi vardı iman edenler.
Es'ad bin Zürare ve oniki kiÅŸi daha,
Geldiler ertesi yıl, Hac için Beytullaha.
O zamanlar Mekke’de, çok gergin hava vardı.
Kâfirler, müminlere eziyet yaparlardı.
Sevgili Peygamberle görüÅŸseydi kim eÄŸer,
Yapıyorlardı ona çok feci iÅŸkenceler.
Allah’ın Resulüyle onlar dahi gizlice,
Bir araya geldiler Akabe’de bir gece.
Dediler ki: (Biz sana, her hususta teslimiz.
Her ne emir verirsen, yerine getiririz.)
Tam baÄŸlılıklarını söyleyip Ona bizzat,
O gün Resulullaha ettiler hepsi biat.
Es'ad bin Zürare’yi, Resulullah hepsine,
Emir yapıp gönderdi, Medine beldesine.
Bu oniki bahtiyar, Medine’ye gelerek,
Halka, Ä°slamiyet’i anlattılar gezerek.
Bu halis müminlerin yaptığı bu davetle,
Yayıldı Ä°slamiyet Medine’de süratle.
Önceden düÅŸman iken Evs ile Hazrec’liler,
Müslüman olur olmaz, oldular hep can-ciÄŸer.
Ä°slam’ı daha iyi öÄŸrenmek için dahi,
Muallim istediler Resulden bizatihi.
Sahabeden Mus’ab bin Umeyr adında bir zat,
Vardı ki, Resulullah gönderdi onu bizzat.
Gitti hazret-i Mus’ab, Medine beldesine.
Es'ad bin Zürare’nin yerleÅŸti hanesine.
Onun ile birlikte, ev be ev dolaştılar.
Resulün sevgisini halka aşıladılar.
Hatta Resulullahı, düÅŸmanların ÅŸerrinden,
Koruyacaklarına söz aldılar hepsinden.
Böylece Resul ile yapılacak biata,
Zemin hazırladılar çalışarak adeta.
İkinci akabe biatı
Onüç yıl geçmiÅŸti ki bi’setten itibaren,
MüÅŸriklerin o zulmü sürüyor idi aynen.
Hatta işkenceleri son haddine varmıştı.
Öyle ki, dayanılmaz bir hale ulaÅŸmıştı.
Ve lakin Medine’de, Es'ad ibni Zürare,
Ve Mus’ab bin Umeyr’in üstün gayretleriyle,
Ä°slam’la ÅŸereflendi Evs ile Hazrec’liler.
O imanla, huzur ve sevinç içindeydiler.
Mekke’de eza gören cümle Müslümanlara,
Kucaklarını açmış, beklerlerdi o ara.
En büyük arzuları ÅŸu idi ki: O Server,
Hicretle Medine’ye teÅŸrif ediverseler.
Hepsi, mal ve canını, Onun için ruz-ü ÅŸeb,
Feda edeceÄŸine söz vermiÅŸler idi hep.
Nihayet Hac mevsimi gelmiÅŸ idi o sene.
Onların bu aÅŸkları, çıkmıştı zirvesine.
Es'ad bin Zürare’yle birlikte hem o zaman,
YetmiÅŸüç erkek ile, iki kadın Müslüman,
Medine’den Mekke’ye gelip hac eylediler.
Resulle Akabe’de bir araya geldiler.
GörüÅŸüp konuÅŸarak o Serverle ayrıca,
Hicret etmelerini ettiler arz ve rica.
Peygamberin amcası hazret-i Abbas dahi,
Hazır bulunuyordu orada bizatihi.
Dedi: (Bu, biliniz ki, kardeÅŸimin oÄŸludur.
Ä°nsanlardan en fazla sevdiÄŸim kiÅŸi Odur.
Siz Onu tasdik edip ve tâbi olduysanız,
Ve alıp götürmekte kati kararlıysanız,
Beni tatmin edecek söz verin ÅŸimdi bana.
Bir zarar gelmemeli asla Onun kılına.
Onu, layıkı ile koruyacak iseniz,
Ne a’la, yanınızda götürün, yoktur beis.
Yok, oraya gidince, Onu yalnız başına,
Bırakacak iseniz, götürmeyin boÅŸuna.)
Onun sözü bitince, Es'ad ibni Zürare,
Resulden izin alıp, baÅŸladı ÅŸu sözlere:
(Ya Resulallah bizler, kalbimizle büsbütün,
Ä°man edip ve size tâbi olduk topyekün.
Size kucak açmakta, olduk bütün ve birlik.
Bu ÅŸerefli görevi, vacib ve lazım bildik.
Kendi çocuÄŸumuzu nasıl koruyor isek,
Sizi dahi öylece koruruz, bu bir gerçek.
Ve sizi, kanımızın son damlasına kadar,
Koruyacağımıza, yeminle verdik karar,
Bu babta, aramızda tam mutabakat vardır.
Dilimiz ne söylerse, kalbimiz de aynıdır.)
Hepsi biat ettiler
Es'ad bin Zürare’nin konuÅŸmasından sonra,
Abdullah bin Übade hitab etti onlara.
Dedi: (Ey Hazrec’liler, Resulü ne için siz,
Kabul ettiÄŸinizi iyi bilir misiniz?)
Onlar, (Evet, biliriz) cevabını verdiler.
O, sözüne devamla dedi: (Ey Hazrec’liler!
Sizler Onu hem sulhta, hem savaş zamanında,
Koruyacak mısınız her tehlike anında?
Mallarınız zarara girse de tam olarak,
Ve akrabalarınız olsa da cümle helak,
Sevgili Peygamberi, eğer ki yardımcısız,
Bırakacak iseniz, şimdiden bırakınız.
Böyle yapar iseniz, biliniz ki elbette,
Helake uÄŸrarsınız dünya ve ahirette.)
O böyle söyleyince, bilcümle Hazrec’liler,
Hepsi de, ittifakla onu tasdik ettiler.
Dediler ki: (Vallahi biz Peygamberimizi,
Hiç yalnız bırakmayız, öldürseler de bizi.
Mal ve can bakımından olsak da hayli mağdur,
Ondan ayrılamayız, ölmek var, dönmek yoktur.)
Bu sözleri, cümlesi kabul etti gönülden.
Allah’ın Resulüne söz verdiler o günden.
Ve Es'ad bin Zürare dedi ki ilk olarak:
(Ben, Allah ve Resule söz veririm ki mutlak,
Onu koruyacağım her zaman mal ve canla.
Ve biat ediyorum Peygamber-i ziÅŸânla.)
Müsafeha eyledi o böyle söyleyerek.
Sonra, diÄŸerleri de biat etti tek be tek.
Resulullah uÄŸrunda, böylece o gün onlar,
Hepsi, can ve malını hep ortaya koydular.
İki de kadın vardı aralarında, fakat,
Onlar ile, sadece söz ile oldu biat.
Resulullah, onlardan söz aldı ki bir daha:
(Bir ÅŸeyi ÅŸerik, ortak koÅŸmayınız Allah’a.
Hiç hırsızlık, zina ve iftira etmeyiniz.
Kız çocuklarınızı asla öldürmeyiniz.
Yalan söylemeyin ki, kerihtir bu da gayet.
Ve hayırlı işlere etmeyin muhalefet.)
Onlar, Resulullahla ederken o gün biat,
Akabe tepesinden geldi ÅŸöyle bir feryat:
(Ey KureyÅŸ, Muhammed ve Medineli müminler,
Sizinle savaÅŸ için ittifaka girdiler.)
Resulullah buyurdu: (DuyduÄŸunuz bu feryat,
Akabe şeytanıdır, eylemeyin iltifat.)
Sonra o müminlere, bunu müteakiben,
Buyurdu: (Yerinize dönünüz ÅŸimdi hemen!)
Medine’den Resulün yanına gelmek ile,
Onlar Muhacirinden oldular böylelikle.
|
