Bedir’de, esirlerden var idi ki bir kiÅŸi,
O, Halid bin Velid’in oluyordu kardeÅŸi.

Gerçi o vakitlerde, Halid ibni Velid de,
Henüz erememiÅŸti iman ile tevhide.

Ä°ÅŸte Halid bin Velid, kardeÅŸi bu Velid’i,
Kurtarmak gayesiyle Medine’ye geldiydi.

Lakin ondan, kurtuluÅŸ fidyesi istediler.
(Onu ödemedikçe bırakmayız) dediler.

Halid, bu istenilen fidyeyi verdi hemen.
Ve kardeÅŸini alıp, çıktılar Medine’den.

Mekke’ye varmak için, yürüdüler ileri.
Ve lakin az gidince, kardeÅŸi döndü geri.

Ve doÄŸruca gelerek Peygamber-i ziÅŸâna,
Åžehadeti getirip o gün geldi imana.

Tekrardan yola çıkıp, Mekke’ye vasıl oldu.
Onu, Halid bin Velid görünce ÅŸöyle sordu:

(Müslüman olacaktın ey Velid madem ki sen,
Bari önce olsaydın, fidyeyi ödemeden.)

Dedi ki: (KureyÅŸliler derlerdi ki o vakit,
Esaretten korktu da, Müslüman oldu Velid.)

Halid sinirlenerek o zaman kardeÅŸine,
Hapsetti onu hemen bir hücrenin içine.

O hücrede, (Ä°yaÅŸ) ve (Seleme) adlarında,
Ä°ki Müslüman daha kalırdı aynı anda.

Bir fırsatını bulup, Velid kaçtı o yerden.
Yine Resulullahın yanına vardı hemen.

Resulullah, Ä°yaÅŸ ve Seleme’yi sordular.
Dedi: (Onlar, ÅŸiddetli iÅŸkence çekiyorlar.)

Resulullah üzülüp, buyurdu ki eshaba:
(Bu iki Müslümanı kim kurtarır acaba?)

Velid öne atılıp, dedi ki: (Ben gideyim.
Size, o ikisini kurtarıp getireyim.)

Tekrar geldi Mekke’ye ve gizledi kendini.
Sonra o müminlerin öÄŸrendi yerlerini.

Tavansız bir odada, hapislerdi o vakit.
DüÅŸündü: Bu iÅŸ için, gece daha müsait.

Ölümü göze alıp, gece olunca, hemen,
Duvardan içeriye atladı ses etmeden.

Ä°plerini çözerek, bindirdi devesine.
Devenin yularını aldı kendi eline.

Resule varmak için, yaya ve yalın ayak,
Gizlice düÅŸtü yola, Mekke’den ayrılarak.

Çöllerin kavurucu sıcağında, böylece,
Yalın ayak ve yaya, gitti üç gün, üç gece.

Lakin çöl sıcağına hiç de aldırmıyordu.
Onu, Resulün aÅŸkı, firakı yakıyordu.

Bu yolda ayakları parçalanıp begayet,
Gelip Resulullaha kavuÅŸtu en nihayet.