Kadın sahabilerden vardı ki Hifa hatun.
Rabbine tevekkül ve rızası tamdı onun.

Geçirirdi ömrünü ibadet ve taatle.
Güzellik ve ahlakta meÅŸhur idi gayetle.

Hem dahi zengin olup, var idi çok serveti.
Lakin onun gözünde, yoktu malın kıymeti.

O, hep ahiretini düÅŸünürdü durmadan.
Ve ölüm hazırlığı içindeydi her zaman.

Ayrıca çok severdi Allah’ın Resulünü.
Ona çok baÄŸlı olup, dinlerdi her sözünü.

Ne müÅŸkili olursa, danışırdı hep Ona.
Yine bir gün Resulün geldi huzurlarına.

Dedi: (Ya Resulallah, bana bir iÅŸ öÄŸret ki,
Ben onu işlemekle, kazanayım Cenneti.)

Buyurdu: (Bir erkekle evlenmelisin önce.
Dininin yarısını hıfz edersin böylece.)

Dedi: (Ya Resulallah, kim olur benim eÅŸim?
PadiÅŸah NecaÅŸi’yi bile ben reddetmiÅŸim.

Nice verenler oldu yüz deve, hayli ziynet.
Lakin ben, her birini çevirip eyledim red.

Madem ki şimdi bana, bu yoldadır emriniz,
Razıyım, siz her kimi münasip görürseniz.)

Resulullah, birini tayin etseydi eÄŸer,
Belki üzülürlerdi ismi söylenmeyenler.

Buyurdu: (Yarın sabah, mescide önce gelen,
Kim ise, onun ile nikahlan, sonra evlen.)

Böyle buyurduÄŸundan Allah’ın Sevgilisi,
Alınıp üzülmedi eshabın hiçbirisi.

Lakin bir uyku verdi Hak teâlâ onlara.
Biri hariç, hepsi de uyumuÅŸtu o ara.

Merak ile beklerken Allah’ın Peygamberi,
Süheyb adlı sahabi giriverdi içeri.

Süheyb ki, hiç kimsesi bulunmayan bir garip.
Dünyalık hiçbir ÅŸeye deÄŸildi hem de sahip.

Rengi siyaha yakın, yok idi güzelliÄŸi.
Uzun boylu ve lakin çelimsiz, zayıf idi.

Halbuki Hifa Hatun çok güzeldi ve zengin.
Resulullah buyurdu: (Ey Hifa, iÅŸte dengin.)

(Peki Ya Resulallah) diyerek kabul etti.
Zira Resulullaha tamdı teslimiyeti.

Onun bu cevabına sevindi Resulullah.
Bir hutbe okuyarak yapıldı akd-i nikah.

Sevindiler buna hep, o gün cümle sahabi.
Az sonra, Resulullah çağırarak Süheyb’i,

Buyurdu: (Kalk ya Süheyb, bir ÅŸeyler al geline.
Ve zevcenin elinden tut da götür evine.)

Dedi: (Ya Resulallah, dünyalık yok bir ÅŸeyim.
Malum yoktur evim de, nereye götüreyim?)



Aynı kabre kondular

Süheyb, Resulullaha halini arz edince,
Gelip Hifa Hatuna söylediler hemence.

O zaman Hifa Hatun ÅŸöyle dedi cevaben:
(Filanca konağımı hibe ettim ona ben.

Şu bir kese dolusu altın da, onun olsun.
Gelip beni alarak, evimize götürsün.)

Allah’ın Sevgilisi, çok memnun oldu buna.
Dua etti o zaman hem Süheyb’e, hem ona.

Süheyb’le Hifa Hatun sonra veda ederek,
Geldiler o konaÄŸa Allah’a hamd ederek.

AkÅŸam yemek yiyip de, gelince yatma vakti,
Hifa Hatun, Süheyb’e ÅŸu fikri teklif etti:

(Ey Süheyb, bilirsin ki bir nimetim ben sana.
Lakin buna mukabil, bir mihnetsin sen bana.

Åžükretmen lazım gelir senin iÅŸbu nimete.
Benim dahi sabretmem gerekir bu mihnete.

Ä°ÅŸte bu ikisini ifa için ey Süheyb!
Gel, seninle bu gece ibadet edelim hep.

Sana, ÅŸükredenlerin sevapları verilsin.
Bana da, sabredenler ecri ihsan edilsin.)

Hazret-i Süheyb dahi, onun bu teklifini,
Gayet münasip görüp, kabul etti fikrini.

İkisi de o gece, ibadet yaptılar hep.
Ve sabah namazında, mescide gitti Süheyb.

Ve lakin ondan evvel, gökten Cibril gelerek,
Onların bu halini haber verdi tek be tek.

Dedi: (Ya Resulallah, müjde ver ikisine.
KavuÅŸtular Cennetin yüksek derecesine.)

Resulullah, Süheyb’e sual etti bu ÅŸeyi:
(Ya Süheyb, ne ÅŸekilde geçirdiniz geceyi?)

(Siz söyleyin) diyerek başını eÄŸdi öne.
Anlattı Resul dahi ahvali kendisine.

Sonra da buyurdu ki: (Sizler Cennetliksiniz.
Rabbimizi Cennette mutlak göreceksiniz.)

Süheyb çok sevinmiÅŸti Resulün müjdesine.
Derhal yere kapandı, ÅŸükrane secdesine.

Dedi ki: (Ya ilahi, beni bağışladıysan,
Åžu anda al ruhumu, günaha bulaÅŸmadan.)

Kabul oldu duası bu mümtaz sahabinin.
Ruhu, secdede iken kabzolundu Süheyb’in.

Eshab bunu görünce, pek çok duygulandılar.
Onun bu durumunu görerek aÄŸladılar.

Resulullah buyurdu: (Bu vefat etti, ancak,
Bir haberim yine var, daha çok ÅŸaşılacak.

Cebrail, ÅŸimdi gelip haber verdi ki ÅŸunu,
Hifa dahi evinde teslim etti ruhunu.)

Techiz ve tekfin gibi hizmetleri gördüler.
Sonra, ikisini de yan yana defnettiler.