Resulullah, bir avuç ÅŸanlı eshabı ile,
O müÅŸriklerden önce, ulaÅŸtılar Bedir’e.

(Karargahı nereye kuralım?) diye hemen,
Peygamber efendimiz sorunca sahabeden,

Henüz otuz yaşında olan Habbab bin Münzir,
Dedi: (Ya Resulallah, bu yer uygun deÄŸildir.

Münasip görürseniz, yürüyelim ileri.
Biz harpçi kimseleriz, biliriz bu yerleri.

İlerde bir kuyu var, suyu tatlı ve boldur.
O bölgeye konmamız, bizce daha uygundur.

Sair kuyuların da, hepsini kapatalım.
Sonra, kendimiz için bir tek havuz yapalım.

DüÅŸmanla çarpışırken, susadıkça hemen biz,
Gelip havuzumuzdan rahatça su içeriz.

KureyÅŸ kâfirleriyse, hiç su bulamamaktan,
MaÄŸlub ve çok periÅŸan hale düÅŸer o zaman.)

Cibril aleyhisselam o anda indi yere.
Bunun doÄŸruluÄŸunu bildirdi o Servere.

Resulullah buyurdu: (Ey Habbab, iyi fikir.
DoÄŸru olan görüÅŸ de, senin bu dediÄŸindir.)

Sonra ayağa kalkıp, Eshabiyle beraber,
O kuyunun başına hep birlikte geldiler.

O tatlı suyu olan kuyudan gayrisini,
Taş ile doldurarak, kapattılar hepsini.

Sa’d bin Muaz dahi, Fahr-i kainat için,
Bir gölgelik yapmayı isteyip aldı izin.

Sonra Resul-i ekrem, ÅŸerefli Eshabiyle,
Gezdi harp sahasını bir keşif maksadiyle.

Zaman zaman durarak, buyurdu: (Yarın sabah,
Åžurada öldürülür filan kâfir inÅŸallah.)

Kâfirlerin, vurulup düÅŸeceÄŸi yerleri,
Gösterdi birer birer Allah’ın Peygamberi.

Hazret-i Ömer der ki: (Dikkat ettim, o sabah,
Nerelere iÅŸaret ettiyse Resulullah,

Ve kimlerin ismini söyledilerse eÄŸer,
Onlar, tam o yerlerde yerlere serildiler.

Hatta ne az geride, ne de ilerisinde,
Tam buyurduÄŸu yerde öldürüldü hepsi de.)

Kainatın Sultanı, Sevgili Resulullah,
Üç guruba ayırdı Eshabını o sabah.

Muhacirlere ait sancağı, o gün yine,
Mus’ab ibni Umeyr’in teslim etti eline.

Evs’in sancağını da, sonra Fahr-i kâinat,
Sa’d ibni Muaz’ın eline verdi bizzat.

Hazreclilerinkini Habbab bin Münzir aldı.
Hepsi, sancaklarının altlarında toplandı.