İntikal buyurunca, Resul dar-ı bekaya,
Sahabe, seçim için, geldiler bir araya.

Ä°ttifak etmesiyle, Sahabenin topyekün,
Hazret-i Ebu Bekir, halife oldu o gün.

Çıkıp hutbe okudu sahabe-i kirama.
Buyurdu ki: (Halife seçtiniz beni, ama,

Åžunu belirteyim ki, deÄŸilim en iyiniz.
Girdim bir yük altına, beni kabul ediniz.)

Kalktı hazret-i Ali, müsaade isteyerek.
Dedi: (Ne haddimize, seni kabul etmemek.

Resul, seni namazda geçirdi ileriye.
Kimde cüret vardır ki, çekiversin geriye?)

Hazret-i Ebu Bekir, yapıyorken hilafet,
Yapardı bir yandan da, geçim için ticaret.

Sahabe dediler ki: (Ya Emir-el müminin!
Sen ticaret yapma ki, emirisin milletin.

MaaÅŸ tayin edelim, sana biz beytülmaldan.
Hep devlet iÅŸleriyle iÅŸtigal et durmadan.)

Ücret tayin ettiler, (Ä°ki dirhem) yevmiye.
Lakin kabul etmedi, bu ücret fazla diye.

(Bir dirhem, iki dank)a, indirdiler ücreti.
O zaman kabul edip, bıraktı ticareti.

Her günkü ücretini, atardı bir testiye.
SaÄŸlardı geçimini, hususi servetiyle.

Vefatı yaklaşınca, hazret-i Aişe'yi,
Çağırıp, döküverdi önüne o testiyi.

Buyurdu ki: (Ey kızım, gördüÄŸün bu paralar,
Beytülmaldan aldığım ücretti bir aralar.

Ölürsem, bu testiyi, götürüp ver Ömer'e.
Dağıtsın tamamını bilcümle fakirlere.)

Hazret-i Ebu Bekir, vakta ki etti vefat.
Ömer ibnil Hattab'a, sahabe etti biat.

O testiyi götürüp, AiÅŸe hazretleri,
Halifenin önüne döktü o dirhemleri.

Vasıyeti söyleyip kendisine o ara,
Dedi: (Dağıt bunları, fakir Müslümanlara.)

AÄŸladı Ömer Faruk, dedi: (Ya Eba Bekir!
Senin gittiÄŸin yoldan, hangi fert gidebilir?

Bize, çok ağır bir yük bırakıp, veda ettin.
Bizi pek şaşırtıyor senin bu hasletlerin.)

Yine Resul-i ekrem, edince Hakka vuslat,
Hazret-i Ebu Bekir, eriyordu her saat.

AiÅŸe validemiz, sordu ki pederine:
(Bu zayıflamanızın, acaba sebebi ne?)

Buyurdu ki: (Ey kızım, firakıyle Resulün,
Üzülüp, kederimden eriyorum gün be gün.

Hiç dayanamıyorum, onun ayrılığına.
Resulün bu firakı, çok ağır geldi bana.)