Ömer bin Abdülaziz, halifeyken, ilk defa,
Åžöyle bir mektup yazdı, Salim bin Abdullah’a:

(Allah’ın takdiriyle, emir oldum millete.
Rabbimiz yardım etsin, bana bu vazifede.

Senden ricam ÅŸudur ki, deden hazret-i Ömer,
Hakkında, gönder bana tafsilatlı bilgiler.

Zira onun izinden yürümek istiyorum.
Kendime, onu örnek almalıyım diyorum.)

Salim dahi yazdı ki, ona cevap olarak:
Yardımcı olsun sana, bu iÅŸte cenâb-ı Hak.

Dedem hazret-i Ömer, halife olduÄŸu gün,
MaaÅŸ tayin ettiler, ona eshab-ı güzin.

Hazret-i Ebu Bekrin aldığı maaş kadar,
Ona dahi verdiler bir ücret, aynı miktar.

Fakat bazen düÅŸerdi, maddi bir sıkıntıya.
Eshab çare aradı, toplanıp bu mevzuya.

Dediler: (Arz etsek de, bu durumu Ömer’e,
Maaşını, bir miktar artırsak ona göre.)

Hazret-i Zübeyr ile, hazret-i Ali, hemen,
Durumu Halifeye söylemeye giderken,

Yolda, Hazret-i Osman, durdurdu gidenleri.
Dedi: (Bilmez misiniz, acaba siz Ömer’i?

Zannetmem ki yanaşsın, o bu teklifinize.
Belki de celallenip, kızacaktır hem size.

Lakin kızı Hafsa’ya söyletirseniz eÄŸer,
Onun hatırı için, inÅŸallah kabul eder.)

Gidip izah ederek Hafsa’ya hemen bunu.
Dediler: (Sakın deme, bizlerden duyduğunu.)

O da, derhal giderek mübarek pederine,
Arz etti çekinerek, bunu kendilerine.

Lakin hazret-i Ömer, celallenip aniden,
Sordu ki: (Kimdir seni, bana böyle gönderen?

Ey kızım, söyle bana adı için Allah’ın.
Kaç tane elbisesi vardı Resulullahın?)

Dedi ki: (Babacığım, Allah için diyorum.
Ä°ki kat elbisesi var idi, biliyorum.)

Buyurdu ki: (Ey kızım, doğru dedin, ne iyi.
Peki, neydi Resulün en kıymetli yemeÄŸi?)

Dedi: (Umumiyetle, arpa ekmeÄŸi yerdik.
Başkalarına dahi, ondan ikram ederdik.)

Sordu yine: (Ey kızım, Allah’ın Resulünün,
En geniÅŸ ve en rahat yaygısı neydi o gün?)

Dedi: (Kaba kumaştan, vardı ki bir sergimiz,
Yazın dört kat edince, olurdu minderimiz.)

Buyurdu ki: (Ey kızım, onlara git de söyle!
Seni göndermesinler bir daha bana böyle.

Dünyada yaÅŸayışı böyleyken Peygamberin,
Yakışır mı, hayatı baÅŸka olsun Ömer’in?)