Åžöyle nakledilir ki, Aliyyül Mürteza'dan:
Resulün huzuruna varmış idim bir zaman.

Dedim: (Ya Resulallah, neÅŸeli gördüm sizi.
Acaba sevindiren, nedir hazretinizi?)

Buyurdu ki: (Ya Ali, Cebrail, Rabbimizden,
Bana, ÅŸöyle bir haber getirdi ÅŸimdi hemen.

Dedi: Adn cennetini, yarattı cenâb-ı Hak.
Ve kendi kudretiyle, bir aÄŸaç eyledi halk.

AÄŸaçtan, yediyüzbin dal budak çıktı o an,
Her dalda, yediyüzbin köÅŸk yarattı yakuttan.

O köÅŸklerin içinde, gözlerin görmediÄŸi,
Ve hatta kulakların duyup işitmediği,

Akıllara gelmeyen yiyecek, içecekler,
Yarattı Hak teâlâ, hem bir nice nimetler.

Ya Ali, bütün bunlar, sana verilecektir.
Ve seni sevenlere, ihsan edilecektir.

Sana düÅŸmanlık eden, bana eder esasen.
Onlar, ÅŸefaatime kavuÅŸamazlar zaten.)

Abdullah bin Abbas da, naklediyor ki: Bir gün,
Kılmıştık ikindiyi, arkasında Resulün.

Namazını bitirip, cemaate döndüler.
Sonra da el kaldırıp, çok dua eylediler.

Sonra buyurdular ki: (Miracda yükselirken,
Bir kimseyi görmüÅŸtüm, Ali’ye çok benzeyen.

O anda düÅŸündüm ki o kimseyi görünce:
Ali gelip oturmuÅŸ, buraya benden önce.

Lakin Cibril dedi ki: O zat, Ali deÄŸildir.
Ali'nin suretinde halkolmuÅŸ bir melektir.

Göklerdeki melekler, onu, sık sık görmeyi,
İsteyince, Rabbimiz yarattı bu meleği.

Aliyyül Mürteza’yı, görmeyi isteyenler,
Bu meleÄŸin önüne gelip, selam verirler.

İsterseniz yaklaşıp, selam verin siz dahi.
Bakın, göreceksiniz Ali'yi bizatihi.

Ben de yanına varıp, kucaklayınca onu,
Gerçekten aldım ondan, Ali'nin kokusunu.)

Yine o, kış gelince, hep yaz elbiseleri,
Yazın da, kışlık libas giyiyordu ekseri.

Hikmeti sorulunca kendisine bir yerde,
Dedi: (Hayber fethinde olduÄŸumuz günlerde,

Peygamber efendimiz, eshabdan beni sordu.
O sırada benim de, gözlerim aÄŸrıyordu.

Mübarek ellerini, gözüme sürdü benim.
O anda iyileÅŸti çok aÄŸrıyan gözlerim.

Ve dua buyurdu ki benim için o zaman:
(Ya Rabbi koru bunu, soğuk ile sıcaktan.

Resulün bu duası, anında etti tesir.
Artık bu ikisinden, olmadım müteessir.)