Ali bin ebi Talip, orta boylu bir zattı.
Gözleri güzel olup, hem iri ve siyahtı.

GöÄŸsü geniÅŸ, heybetli, iri yapılıydı hem.
Resulün hizmetinde bulunuyordu her dem.

Hem Hazret-i Ali’nin, sık idi sakalları.
Küffâr onu görünce, artardı korkuları.

Harplerde nice günler, aç durur, hiç yemezdi.
Ve hatta aç olduÄŸu, hatırına gelmezdi.

O, bütün gazalarda bulundu muntazaman.
Bir kal'ayı almakta, zorluk olduğu zaman,

Yahut galip gelmeye, yüz tutarsa kâfirler,
Sancağı, ona teslim ediyordu o Server.

Buyururdu: (Ya Ali, yürü Allah adıyla!
Ä°ÅŸbu fetih senindir Allah’ın yardımıyla.)

O da hemen giderek, duasıyla Resulün,
Zafer kazanıyordu, olsa da düÅŸman üstün.

Ve yine Beni Necran adında hıristiyan,
Ä°natçı bir kabile var idi ki o zaman,

Ne kadar çok nasihat ettiyse de o Server,
Yine de inat edip, imana gelmediler.

Onlar, hiçbir ÅŸekilde gelmeyince imana,
Bir âyet nazil oldu Peygamber-i ziÅŸâna.

Rabbimiz, bu âyette buyurdu ki mealen:
(Ä°man etmeyenlere, söyle ki ÅŸöyle hemen:

Gelin, oğullarınız ve oğullarımızı,
Yine kadınlarınız ve kadınlarımızı,

Bir araya toplayıp, diyelim ki: Allah’ın,
Laneti, üzerine olsun yalancıların.)

Bu âyet-i kerime mucibince, o Server,
O inatçı kavime, bir haber gönderdiler.

Necran oÄŸulları da, bu davet üzerine,
Bir heyet gönderdiler, Allah’ın Resulüne.

Resulullah, onlara okuyup bu âyeti,
Derhal mübaheleye, çağırdı o heyeti.

Yani buyurdular ki: (Ey kavim, öyle ise,
Gelin, ÅŸöyle bir dua edelim Rabbimize:

Kim yanlış yolda ise içimizden eÄŸer ki,
Onun üstüne olsun Rabbimizin laneti.)

Onlar kabul etmekte, tereddüt eylediler,
(Bunu biz, aramızda konuşalım) dediler.

Ve izin isteyerek, Resul-i kibriyadan,
Bunu konuÅŸmak için, ayrıldılar oradan.

Gelip reislerine, anlatıp bunu derhal,
Dediler ki: (Efendim, böyledir iÅŸte ahval.

Bu teklif karşısında, biz bir şey diyemedik.
Yarın cevap veririz, diyerek geri geldik.)