Merhab denen o kâfir, Aliyyül Mürteza'ya,
Kılıç salladıysa da, hamle gitti havaya.

Sonra Hazret-i Ali, zülfikârı kaldırıp,
Ve (Ya Allaah!) diyerek, kuvvetli nara atıp,

Öyle kılıç çaldı ki o heybetli kâfire,
O koca gövdesiyle, devrildi birden yere.

Yukardan aÅŸağıya, ikiye bölünmüÅŸtü.
Kanlar içerisinde, yere düÅŸüp ölmüÅŸtü.

Çelik miÄŸferi ile, kalkanı dahi hemen,
Ä°kiye bölünmüÅŸtü o ÅŸiddetli darbeden.

Onu, kanlar içinde görünce mücahidler,
Tekbir sedalarıyla gökleri inlettiler.

Merhab'ı öldürünce o gün Hazret-i Ali,
O anda çok bozuldu kâfirlerin morali.

PeÅŸinden mücahidler, hücuma geçti yine.
Kâfirler, kaçıştılar hep kalenin içine.

Kovalarken müminler, küffârı peÅŸlerinden,
Aliyyül Mürteza'nın, kalkanı düÅŸtü birden.

Eğilip almaya da, lakin yoktu zamanı.
O ara bir yahudi, alıp kaçtı kalkanı.

Buna, hazret-i Ali üzülüp, bu hiddetle,
Hayber'in kapısını, tutup sarstı kuvvetle.

Onu, kalkan yerine istiyordu kullanmak.
Ve Allah’a güvenip, ondan kuvvet alarak,

Koca demir kapıyı sarsınca o hırs ile,
Çıktı kapı yerinden, Rabbimizin izniyle.

Sekiz on pehlivanın, kımıldatamadığı,
Koca demir kapıyı, kaldırıp kalkan yaptı.

Bir eliyle, kapıyı tutarak kalkan diye,
Kılıç savuruyordu, yine öbür eliyle.

Sonra, kale içine girerek mücahidler,
Ä°slam’ın sancağını, burç üstüne diktiler.

Bu harikuladeyi görünce onlar o an,
Hep eman dilediler, Aliyyül Mürteza'dan.

Kale fethedilmiÅŸti, oradan döndü geri,
Arz etti o Resule bu müjdeli haberi.

Peygamber efendimiz, çok memnun olup buna,
Gözlerinden öperek, buyurdular ki ona:

(Ya Ali, getirince sen bana bu haberi,
Senden razı oldular, Allah ve Peygamberi.)

O da bunu duyunca Allah’ın Resulünden,
AÄŸlayıp, yaÅŸlar aktı derhal iki gözünden.

Resulullah sordu ki: (Ne için aÄŸlıyorsun?)
Dedi: (Canım, her şeyim yoluna feda olsun.

Sevinç ve sürurumdan aÄŸlarım ki ÅŸimdi ben,
Allah ve Peygamberi, razıdır bendenizden.)

Buyurdu ki: (Ne kadar sevinsen, yine azdır.
Zira meleklerin de, hepsi senden razıdır.)