Resulullah, hazret-i Ali’yi çok severdi,
Bir ÅŸey yiyecek olsa, o da yesin isterdi.

Bir gün huzurlarına, kuÅŸ eti getirdiler.
Onu yemeden önce, ÅŸöyle dua ettiler:

(Ya Rabbi, kullarından çok sevdiÄŸin birini,
Gönder de, onun ile yiyelim kuÅŸ etini.)

Resulün bu duası, müstecab oldu hemen.
Hazret-i Ali geldi oraya çok geçmeden.

Bir gün de Resulullah, tertib edip bir ordu,
DüÅŸmanın üzerine, harbe gönderiyordu.

Hazret-i Ali dahi, var idi o orduda.
O Server, onun için, bulundu bir duada.

Buyurdu ki: (Ya Rabbi, Ali dönene kadar,
Bana ömür ihsan et, göreyim onu tekrar.)

Bir gün yine mescitte, kılıyorken o namaz,
Sadaka talep etti bir fakir ondan biraz.

Hatta hazret-i Ali, rükuda idi o an,
YüzüÄŸünü çıkarıp, bıraktı parmağından.

Onun bu hareketi, makbul geldi Allah’a.
Bir âyet nazil oldu hemen Resulullaha.

Maide suresinden, ellibeÅŸinci âyet,
Gelerek, kendisini, Rabbimiz eyledi meth.

Bir gün de Resulullah, Aliyyül Mürteza'ya,
Buyurdu: (Ya Ali, sen, benziyorsun Ä°sa'ya.

Yahudiler, ona çok düÅŸmanlıklar ederek,
Annesi Meryem'e de, iftira ettiler pek.

Hıristiyanlar ise, çok aşırı sevdiler.
Kendi makamından da, yukarı yükselttiler.)

Kendisi de, bununla alakalı olarak,
Buyurdu: (Benim için, yoldan çıkar bazı halk.

Zira benim sevgimi, sürerek ileriye,
Çok düÅŸmanlık yaparlar, bir kısım sahabiye.

Benim hiç muhabbetim yok böyle insanlara.
Onların sevgileri, samimi değil zira.

Yine bazıları da, bana çok buÄŸzederler,
Ama bazı eshabı, güya fazla severler.

Bu iki grup dahi, ehl-i sünnet deÄŸildir,
Doğru yoldan ayrılmış, yani cehennemliktir.)

Yine buyurdular ki Allah’ın Sevgilisi:
(Gökte, çok perdelerden geçtim Mirac gecesi.

Yükselip, bir makama geldim ki en nihayet,
Orada bir ses duydum, derdi ki: Ya Muhammed!

Senin baban Ä°brahim, ne güzel bir pederdir.
Senin kardeÅŸin Ali, ne güzel biraderdir.)

Yine Resul-i ekrem, ÅŸöyle haber verdi ki:
(Cennetin direÄŸidir, Ali ve ehl-i beyti.)