İnsanların başında olan idareciler,
Gurur, yani kibirden çok çekinmelidirler.

Allah, göÄŸsü kabarık insanları sevmiyor,
Başı önünde olan kulları beÄŸeniyor.

Büyüklerimiz der ki: (Sen bir kulsun nihayet,
Yalnız mütevazılık yakışır sana elbet.)

Edebi ve hayâyı elden bırakmamalı,
Ve her insana karşı mütevazı olmalı.

“Benim dediÄŸim doÄŸru, sen Peki diyeceksin”,
Astına böyle demek, kibirdir gayet kesin.

Öyle ol ki, gönlüyle sana desin o “Peki”,
Zorla Peki dedirtmek, bir marifet deÄŸil ki.

Zira Peygamberimiz, eshabtan hiç kimseye,
Asla söylememiÅŸtir “Bana peki de!” diye.

Velakin o aslanlar, âşık olup hep Ona,
Canlarını verdiler çoÄŸu Onun uÄŸruna.

Allah, kibirlilere vermez muvaffakiyyet,
Kibir ise insana, nefsinden gelir elbet.

Büyükler buyurur ki: (Ey insan, bil ki ÅŸu an,
Ä°çindeki nefistir en fazla sana düÅŸman.)

Ä°slam’ın her emrinde, bu nefsi kırmak vardır,
Ä°slam’a uyuldukça, zararları azalır.

İstişare eyle ki, bu, kırar nefsi iyi,
Zira nefis istemez istiÅŸare etmeyi.

EÄŸer yolda giderken rastlarsan bir mümine,
Önce sen selam ver ki, kırılsın nefsin yine.

Müsafeha edecek olursan yine eÄŸer,
Önce sen el uzat ki, bu da çok nefsi ezer,

Kırıldığın kimseden önce sen özür dile,
Ki, yine senin nefsin kırılsın böylelikle.

Öfkelenme halim ol, çok çalış, olma tembel,
Bunların her biri de, nefsi kırar mükemmel.

Muvaffak olmanın da sırrı, halim olmaktır,
Tatlı dil ve güler yüz, yani güzel ahlaktır.

Nefsin, bizi en fazla kandırdığı husus da,
Bize hep; “Sen haklısın” dedirtir her hususta.

Lakin Resulullahın tavsiyesi, bu değil,
Bize, Onun ahlakı olmalı rehber, delil.

Zira O buyurur ki: (EÄŸer iki Müslüman,
Herhangi ihtilafa düÅŸerlerse bir zaman,

Hangisi diÄŸerinden özür dilerse önce,
Yüksek bir köÅŸk verilir o kimseye, ölünce.)

Mevki ve selahiyyet, mal çokluÄŸu, zenginlik,
Kabiliyetli olmak, güzellik ve zekilik,

Ayrıcalık, üstünlük saÄŸlayan ÅŸeyler de hep,
Felakettir insana, olursa kibre sebep.

Bundan kurtulmanın da çaresi, tevazudur,
Alçak gönüllü olan, daima huzurludur.