Hûd Peygamber, yüksek bir tepeden, ahaliye,
Seslendi ki: (Ey kavmim, bu inkâr hâlâ niye?

EÄŸer inanmamaya devam eder iseniz,
O dediğim azaba uğrarsınız hepiniz.

EÄŸer inanırsanız Allahü teâlâya,
Ben dahi, sizin için yalvarırım Allah’a.

Kalkar üzerinizden bu bela ve kuraklık.
O eski berekete kavuşursunuz artık.)

Kalbleri mühürlenmiÅŸ o insafsız Âd'lılar,
Yine de inat edip, ona inanmadılar.

Dediler ki: (Kalsak da günlerce susuz ve aç,
Asla senin Rabbine olmayız yine muhtaç.

Biz ÅŸimdi bir heyeti göndeririz Kâbe’ye.
Onlar dua edince, yaÄŸmur yaÄŸar bu yere.)

Az sonra, vasıl oldu Beytullaha o heyet.
Ve Kayl adlı birisi, dua etti nihayet.

Dedi ki: (Ya ilahi, eÄŸer Hûd haklı ise,
Gökyüzünden yaÄŸmur ve bereket gönder bize.)

Bilmiyerek anınca o zat hazreti Hûd’u,
Gönderdi Hak teâlâ onlara üç bulutu.

Beyaz, kızıl ve siyah gördüler renklerini.
Gaibden denildi ki: (Seç bunlardan birini.)

Onlar düÅŸündüler ki: “Beyaz bulut boÅŸ olur.
Kızıl olanı ise, rüzgar ile doludur.

Yalnız o siyah bulut yaÄŸmur yüklü herhalde.
Biz onu seçelim ki, onda var istifade”.

O sırada bir nida geldi ki: (Ey kavim, siz,
Yağmur değil, azabı ama tercih ettiniz.

Zira o, yüklüdür ki çetin bir azap ile,
Yok eder Âd kavmini, bırakmaz bir iz bile.)

O bulut, Âd kavmine doÄŸru ilerliyordu.
Onlar, hâlâ (O bulut yaÄŸmur yüklü) diyordu.

Bulut, kavmin üstünde gelip durdu nihayet.
Kâfirler onu görüp, sevindiler be gayet.

Dediler: (Ä°ÅŸte geldi yaÄŸmur yüklü o bulut.
Bakalım bundan sonra, ne diyecek bize Hûd?)

Hûd Nebi buyurdu ki: (Ä°ÅŸte geldi o gerçek.
O, bir musibettir ki, sizi helak edecek.)

Az sonra, bir fırtına kopuverdi aniden.
Hûd Nebi nida etti yine merhametinden:

(Ey kavmim, o azabın ilk belirtisi budur.
Her kim iman ederse, bu azaptan kurtulur.)

Onlar, yine aldırış etmeyip, dediler ki:
(Bu, yaÄŸmur öncesinde esen yeldir belli ki.)

O sırada bir kadın, o buluta bakarak,
Bağırıp düÅŸtü yere, bir çığlık kopararak.

Kendine geldiÄŸinde, dedi: (Vay halimize!
O bulut, yaÄŸmur deÄŸil, ateÅŸ getirdi bize.

Zira ben, o bulutta gördüm bazı kiÅŸiler,
O ateÅŸli rüzgarı bize doÄŸru çekerler.)

Kâfirler, ona dahi vermediler hiç kıymet.
Dediler: (Biz onlardan güçlüyüz daha elbet.

Haydi biz, hep birlikte ona doÄŸru gidelim.
O güçlü kimseleri geriye çevirelim.)