Cibril aleyhisselam, gelip Salih Nebi'ye,
Bildirdi: (Müminlere, mescit inÅŸa et) diye.

Mescidin inşasına, başladı Salih Nebi.
Yardım ediyorlardı, ona melekler dahi.

Mescidin yapılması, tamam oldu nihayet.
Müminler, o mescitte ederlerdi ibadet.

Salih Nebi gece gün, konuÅŸup kavmi ile,
Ä°mana çağırırdı, onları tatlı dille.

Ve lakin o insanlar, hem inanmıyorlardı,
Hem de bu Peygamberle, alay ediyorlardı.

Bir gün de, kendisine dediler ki: (Bizi sen,
Bilinmeyen bir dine çağırırsın esasen.

Bize, putlarınızı bırakınız diyorsun.
Ad kavmi helakiyle, bizi korkutuyorsun.

Halbuki kum üstüne yapılmıştı o evler.
Elbet rüzgar onları, yıkıp, yerle bir eder.

Bizim evlerimizse, daÄŸlara oyulmuÅŸtur.
Rüzgarın daÄŸ yıktığı, hiç vaki olmuÅŸ mudur?

Ey Salih, senin aklın ermez böyle ÅŸeylere.
-HâÅŸâ-Rabbinin dahi, gücü yetmez bizlere.)

O anda ÅŸiddetli bir ses ile irkildiler.
Bütün putlar, bu sesle, yüz üstü devrildiler.

Diyordu ki: (Putlara, yapılmaz hiç ibadet.
Salih, Hak teâlânın Peygamberidir elbet.)

Semudlular bu hali görünce, hepsi bir bir,
Dediler: (Olsa olsa, bu, Salih'in sihridir.

DoÄŸru bir kiÅŸi idi, halbuki o evvelden.
Åžimdi, yalancılığı ortaya çıktı hepten.)

Salih aleyhisselam, asasını o ara,
Yukarı kaldırarak, bağırınca onlara,

Kalblerine büyük bir korku düÅŸüp o zaman,
Herbiri, bir tarafa kaçıştılar oradan.

Ertesi gün, tekrardan bir araya geldiler.
Ve Salih Peygamberden, mucize istediler.

Dediler ki: (Peygamber olduÄŸun doÄŸru ise,
Gelip vahÅŸi hayvanlar, söylesin bunu bize.)

Seslendi Salih Nebi: (Ey vahÅŸiler, geliniz!
Peygamber olduÄŸuma, ÅŸehadet eyleyiniz.)

O esnada bir arslan, koÅŸup geldi önüne.
Dedi: (Buyur ey Salih, muntazırım emrine.

Sen, Allah tarafından gelen bir peygambersin.
Ä°nsanları küfürden, hakka davet edersin.)

Bu hadise, onların gitti gariplerine.
Dediler ki: (Bakınız, şu Salih'in sihrine.)

Onlar böyle deyince, arslan dahi aniden,
Onların üzerine, hücuma geçti hemen.

Kâfirler çok korkarak, evlerine gittiler.
Hatta kapılarını, derhal kilitlediler.

Lakin arslan, terk edip gitmeyince o yeri,
Korkup, yaptıklarına pişman oldu herbiri.

Dediler ki: (Ey Salih, senden özür dileriz.
Bizi bundan halas et, seni dinleyeceÄŸiz.)

Salih Nebi, arslana iÅŸaret etti hemen.
Hayvan, boyun bükerek uzaklaÅŸtı o yerden.