Hatice validemiz, Resul’le niÅŸanlıyken,
Åžöyle haber gönderdi o Servere gizliden:

(Etraftan diyorlar ki: Sen bu zenginliÄŸinle,
Nasıl evleniyorsun öyle fakir biriyle?

Bu dedikoduları bertaraf etmek için,
Bizim eve, az bir ÅŸey çeyiz gönderir misin?

Ben, o gelen ÅŸeyleri, çoÄŸaltıp bendekiyle,
Herkese gösteririm senden gelen mal diye.)

Allah’ın Sevgilisi alınca bu haberi,
İnsanlık icabiyle mahzun oldu kalbleri.

Zira göndermek için hazret-i Hatice’ye,
Hiç de malik deÄŸildi az bir mal ve akçeye.

Kimden ödünç alayım diye düÅŸünür iken,
Hatırına, hazret-i Ebu Bekr geldi birden.

Ve onun dükkanına yürüdü bir an önce.
Kapıda karşıladı, o Resul’ü görünce.

Dedi: (Sevgili dostum, bir ÅŸey mi üzdü sizi?
DüÅŸünceli görürüm zira hazretinizi.)

Buyurdu: (Ya Eba bekr, bugün ben Hatice’ye,
Göndermem gerekiyor bir ÅŸeyler çeyiz diye.)

O dedi: (Bu iÅŸ kolay, niçin üzülüyorsun?
Benim ne malım varsa, yoluna feda olsun.

Az önce haber aldım, bir kervanım gelecek.
Åžam’a göndermiÅŸ idim, ÅŸimdi ÅŸehre girecek.

Hepsi yetmiÅŸ devedir, yüklüdür çok mal ile.
O kervan sizin olsun, bilcümle emvaliyle.

Kervanı, Hatice’ye gönder çeyiz olarak.
Yeter ki kalbinize toz konmasın en ufak.)

O dediÄŸi kervan da, ÅŸehire girdi o an.
Dedi: (Bakın göründü, geliyor iÅŸte kervan.)

Hazret-i Ebu Bekir durdurdu kervanını.
İpekli kumaşlarla donattı her yanını.

Ve görmeleri için bunu insanların da,
Dolaştırdı kervanı Mekke sokaklarında.

Mekke halkı görünce, yetmiÅŸ yüklü deveyi,
Dediler: (Hiç görmedik böyle çok hediyeyi.)

AteÅŸ düÅŸtü kalbine Onu kıskananların.
Ve eridi içleri kötü fesatçıların.

Hatice validemiz, yirmibeş yıl, berdevam,
O Servere hizmette, gösterdi çok ihtimam.

Mesela Resulullah üzülseydi bir ÅŸeye,
Eve gelip söylerdi hazret-i Hatice’ye.

Zira yoktu o günler gidecek baÅŸka yeri.
Onun tesellisiyle rahatlardı kalbleri.

Derdi: (Ya Resulallah, üzülmesin hiç kalbin.
Ä°taat edecektir sonunda sana kavmin.)

O, Resul-i ekreme çok hizmet ettiÄŸinden,
Allahü teâlâ da hoÅŸnut oldu kendinden.

Peygamber efendimiz, ona bir gün dedi ki:
(Ey Hatice, Rabbimiz bana emreyledi ki:

Müjde ver Hatice’ye, de ki: Allah, Cennette,
Sana, beyaz inciden köÅŸk verecek elbette.

Olmayacak orada sıkıntısı, kederi.
Artacak ebediyen hem dahi nimetleri.)