Bir gün de Ebu Cehil, otururken Kâbe’de,
Orada bulunurdu KureyÅŸ kâfirleri de.

Onlara hitab edip, dedi: (Ey KureyÅŸliler!
Halk, Müslüman oluyor her gün birer ikiÅŸer.

Muhammed, dinimizi her yerde ayıplıyor.
Ve bizim taptığımız putlara bâtıl diyor.

Akılsız gözü ile bakıyor bizlere hep.
Onun bu davranışı, üzmez mi sizi acep?

Yeminle söylerim ki huzurunuzda ÅŸu an,
Bunun intikamını alacağım ben Ondan.

Yarın, büyük bir taşı elime alacağım.
O secdeye gidince, başına vuracağım.

Beni, onlara karşı korumasanız da siz,
Ben bu dediÄŸim iÅŸi yapacağım ÅŸüphesiz.)

MüÅŸrikler dediler ki bunun karşılığında:
(Sen bunu yap, biz senin bulunuruz yanında.

Yemin ediyoruz ki, koruruz seni elbet.
Yeter ki aramızdan ölüp gitsin Muhammed.)

Ertesi gün, eline büyükçe bir taÅŸ aldı.
Beytullaha gelerek, beklemeye başladı.

Vakta ki Resulullah, gelip durdu namaza.
Ebu Cehil kâfiri, duramadı bir lahza.

Kalktı hemen hışımla, elinde koca bir taş.
Bir köÅŸeye gizlenip, yaklaÅŸtı yavaÅŸ yavaÅŸ.

Az sonra, Resulullah secdeye vardığında,
Daha da ilerleyip, durdu hemen ardında.

Ve o taşı kaldırıp, vuracaktı ki birden,
O anda birden bire o taÅŸ düÅŸtü elinden.

Bir ÅŸeyden korkmuÅŸ gibi titriyordu elleri.
Ve hemen geri dönüp, terk eyledi o yeri.

Kâfirler merak edip, sordular ona derhal:
(Niçin taşı vurmayıp, geri kaçtın, ne bu hâl?)

Dedi ki: (Hiç sormayın, yaklaşınca ben Ona,
Kocaman bir ejderha hücuma geçti bana.

Öyle çok heybetli ve büyük idi ki başı,
Ondan korkup, düÅŸürdüm elimdeki o taşı.

GörmemiÅŸtim ömrümde, öyle korkunç bir hayvan.
Elimde olmaksızın firar ettim oradan.)

Bir gün de Beytullahda, sordu ki müÅŸriklere:
(Muhammed, namaz için gelecek mi bu yere?)

Onlar (Evet) deyince, sordu yine o günü:
(Namaz kılıp, topraÄŸa koyacak mı yüzünü?)

Onlar, bu suale de deyince hemen (Evet.)
Dedi: (Onun hakkından geleceğim ben elbet.

O namaza durunca, gizliden gideceÄŸim.
Başını, ayağımla secdede ezeceğim.)

Ertesi gün o Server, namaza durdu gelip,
O, gitti arkasından, gizlice ilerleyip.

Çok yaklaÅŸmış idi ki sevgili Peygambere,
Korkarak uzaklaştı oradan birden bire.

(Ne için kaçtın?) diye ona sorduklarında,
dedi: (Ateş kuyusu hasıl oldu anında.

Alevlerin, üstüme saçıldığını gördüm.
Korkup, hemen oradan acele geri döndüm.)