Sahabe’den (Ammar bin Yasir) anlatır hem de:
Bir gün, Dar-ül Erkam’a gitmiÅŸtim o günlerde.

O gün Resulullahı bir göreyim diyordum.
Huzurunda Müslüman olmayı istiyordum.

GittiÄŸimde, Süheyb’e rastladım oralarda.
Beni görüp sordu ki: (Ne ararsın burada?)

Gayemi söyleyince, o dedi ki: (Ben dahi,
Aynı bu maksat ile gelmiş idim vallahi.)

İkimiz beraberce, girdik huzurlarına.
Ä°man edip katıldık, müminlerin safına.

MüÅŸrikler haber aldı Ammar iman edince,
Çok ağır iÅŸkenceler yaptılar ona nice.

Derlerdi ki: (Allah’ı inkâr et, dön dininden!
Yalnız Lat ve Uzza’ya tap, kurtul elimizden.)

O da, her defasında onları ederdi red.
Derdi ki: (Rabbim Allah, Peygamberim Muhammed.)

MüÅŸrikler, bu cevaba sinirlenerek yine,
Sıcak kaya koyardı göÄŸsünün üzerine.

Bazan kuyu içine, insafsızca atarak,
Öldürmek isterlerdi onu suda boÄŸarak.

Bir gün, Resulullahın gelerek huzuruna,
(Takatımız kalmadı) diye arz etti Ona.

Resulullah üzülüp, buyurdu: (Sabrediniz!)
Sonra iki elini açıp Peygamberimiz,

Buyurdu ki: (Ya Rabbi, Ammar ailesinden,
Cehennem azabını tattırma birine sen.)

Validesi (Sümeyye), sonra babası (Yaser),
Ve kardeÅŸi (Abdullah), hepsi iman ettiler.

MüÅŸrikler, nasıl cefa yaparlarsa Ammar’a,
Daha ziyadesini yaparlardı bunlara.

Bunlara da (Ä°slam’ı inkâr edin!) derlerdi.
Onlar, her defasında bunu reddederlerdi.

Derlerdi: (Derimizi yüzseniz de bizim siz,
Yine de bu hususta dinlemeyiz sizi biz.

Ve hatta dilim dilim bizi doğrasanız da,
Yine göremezsiniz bizi siz aranızda.)

O insafsız kâfirler, Yaser ailesine,
Çok feci iÅŸkenceler yaparken böylesine,

Allah’ın Sevgilisi oradan geçiyordu.
Hallerine acıyıp, hemen ÅŸöyle buyurdu:

(Ey Yaser ailesi, sabredip sevininiz.
Åžüphe yok ki Cennettir mükafat yerleriniz.)

Yine bir gün kâfirler, Yaser ailesine,
Dayanılmaz cefalar edip o gün hepsine,

Hazret-i Yaser ile oÄŸlu Abdullah’ı hem,
Okla ÅŸehid ederek verdiler büyük elem.

Ebu Cehil alçağı, Sümeyye hatunun da,
İple ayaklarını bağlayıp en sonunda,

Ä°plerin uçlarını, iki ayrı deveye,
BaÄŸlatıp sürdü sonra, ters istikametlere.

Bu korkunç iÅŸkenceyle, vücudu parçalanan,
Sümeyye hazretleri, ilk ÅŸehid oldu o an.

Bunu, Resulullah ve Eshabı öÄŸrenince,
Daha sıklaştırdılar saflarını iyice.