Peygamber efendimiz, o günlerde bir gece,
Allahü teâlâya dua etti şöylece:

(Ya Rabbi, bir kişiyle kuvvetlendir bu dini.
Vesile kıl bu işe, şu zatlardan birini.

Ömer ibnil Hattab’la, yahut Amr bin Hişam’la,
Bu İslam aziz olup, yayılsın ihtişamla.)

Ertesi gün Ebu Cehl, yani Amr ibni Hişam,
Kureyş kâfirlerini toplayarak bir akşam,

Resulün aleyhinde bir konuşma yaparak,
Onu öldürmek için kışkırttı son olarak.

Dedi ki: (Abdullah’ın yetimi, aramızdan,
Çıkarak, dinimizi kötülüyor durmadan.

Hatta aşağılar da, bütün putlarımızı,
Onun bu davranışı, sıkmaz mı canınızı?

Diyor ki: Ecdadınız, Cehenneme gitti hep.
Siz dahi Cehenneme gidersiniz nihayet.

İşte ben, bu gün size derim ki açık açık,
Onu öldürmedikçe, huzur yok bize artık.

Bu işi becerene, yüz deve, ikiyüz at,
Ve sayısız altınlar vereceğim mükafat.)

Hemen hazret-i Ömer ayağa fırlayarak,
Dedi ki: (Hattaboğlu becerir bunu ancak!)

Onun bu cevabını iyi karşıladılar.
(Haydi, görelim seni!) deyip alkışladılar.

Kabarmıştı o anda cahiliyet damarı.
Bu işi yapmak için, çıktı hemen dışarı.

Allah’ın Habibini öldürmek maksadıyla,
Kılıcını alarak, pür hiddet çıktı yola.

Nuaym bin Abdullah da geliyordu ilerden.
Onu böyle görünce, merakla sordu hemen.

Dedi: (Ey Hattaboğlu, bu şiddet, bu hiddetle,
Nereye gidiyorsun, ne maksat ve niyetle?)

Dedi ki: (Aramıza tefrikayı getiren,
Putları kötüleyip, bizlere ahmak diyen,

Muhammed’in katline giderim bir an önce.
Bu ayrılık işine son vereyim böylece.)

Nuaym dedi: (Ya Ömer, güç bir işe gidersin.
Sen, Onu öldürmeye nasıl cüret edersin?

Zira çok seviyorlar Onu, iman edenler.
Bir pervane misali, etrafında dönerler.

Zarar gelmesin diye, Onun tek bir kılına,
Et'ten duvar örmüşler adeta etrafına.

Hem sonra gelsen bile bu işin üstesinden,
Nasıl kurtulacaksın Haşimiler elinden?)

Kızdı hazret-i Ömer onun bu sözlerine.
Kılıcını sıyırıp, yürüdü üzerine.

Dedi: (Yoksa sen de mi onlardansın ya Nuaym?
Eğer bu doğru ise, senin de işin tamam.

Önce senin işini bitireyim!) dedi ve,
Kılıcını kaldırıp, kastetti öldürmeye.

Onu böyle görünce, Nuaym fena korkarak,
Arz etti ki: (Ya Ömer, sen şimdi beni bırak.

Müslüman olmuşlardır enişten, kız kardeşin.
Daha mühim değil mi, bu haber senin için?)