Artık hazret-i Ömer, bir anda deÄŸiÅŸmiÅŸti.
Resulün muhabbeti kalbine iÅŸlemiÅŸti.

Hemen dedi: (Ya Habbab, ilet beni Resule.
Zira yanıyor kalbim sırf Onun sevgisiyle.)

Bu hadiseden sonra, bir müddet geçti zaman.
Yandı, tutuştu kalbi, Onun iştiyakından.

KavuÅŸturması için hemen Resulullaha,
Gece, sabaha kadar dua etti Allah’a.

Ve hazret-i Said’den sual etti o sabah.
Dedi: (Nerde bulunur ÅŸu anda Resulullah?

Çabuk ulaÅŸtır beni, ÅŸerefli huzuruna.
Hizmetinde bulunup, köle olayım Ona.)

Allah’ın Sevgilisi, o dakika, o saat,
Bir evde, Eshabına ediyordu nasihat.

Eshab, her gün görmekle Onun nur cemalini,
Hem dahi iÅŸitmekle tesirli sözlerini,

Sonsuz lezzet ve zevkle, kalbleri parlıyordu.
Halden hale dönerek, ruhlar ferahlıyordu.

Said dedi: (Ya Ömer, Resulullah ÅŸu anda,
Sohbet buyurmaktadır Eshabı arasında.

Sahabe’den hazret-i Erkam’ın evi vardır.
Öyle zannederim ki, ÅŸu anda oradadır.)

Hazret-i Said ile, hazret-i Ömer, hemen,
Resule varmak için çıktılar o haneden.

Büyük bir aÅŸk içinde giderlerken ikisi,
O ÅŸerefli hanede, Allah’ın Sevgilisi,

Küffârın cefasından kurtulmak gayesiyle,
Ä°nziva ediyordu bir avuç Eshabiyle.

Evin geliÅŸ yoluna, bir gözcü koymuÅŸlardı.
Hepsi, Onun uğruna, can-siper olmuşlardı.

Zira hazret-i Ömer, Ebu Cehl’in vaadine,
Aldanıp, çıkmış idi, o Serverin katline.

Ümit ve sevinç ile bekleÅŸirken kâfirler,
Müminler üzüntüde, endiÅŸede idiler.

Lakin onların kalbi, sohbetiyle Resulün,
Temizlenir, nurlanır, ÅŸad olurdu gün be gün.

Onların tek arzusu, şu idi ki nihayet:
Halkı, açık olarak etsinler dine davet.

Derlerdi ki: (Ölmeden, söyleseydik bir kere,
Kelime-i tevhidi birlikte, aÅŸikâre.)

O kadar artmıştı ki onların bu arzusu,
Nihayet arz ettiler Resule bu hususu.

Dediler ki: (Ne olur, bize izin veriniz.
Çıkalım bu haneden, bir kerecik hepimiz.

Söyleyelim Tevhidi yüksek bir seda ile.
Gam deÄŸil ondan sonra, hepimiz ölsek bile.)

Buyurdu: (Ey Eshabım, asla gam çekmeyiniz.
Bu babta ümitli ve kavi olsun kalbiniz.

Hazret-i Ä°brahim’i, Nemrud’un ateÅŸinden,
Ve dahi Ä°smail’i, bıçağın kesmesinden,

Nasıl kurtardı ise, vaktiyle cenâb-ı Hak,
Kurtarır bizi dahi bu cefadan muhakkak.

Yardımı, bizim ile birliktedir Allah’ın.
Bekleyin, biraz sonra ne olacak bir bakın.)