Bu ÅŸiddetli zulümle, beklerdi ki müÅŸrikler,
Açlıktan, yola gelsin böylece HaÅŸimiler.

Amcası Ebu Talip, o Resulü, mecburen,
Getirip, müÅŸriklere teslim eylesin hemen.

Müminlerse, tersine iÅŸbu düÅŸüncelerin,
Üstüne titrerlerdi bilakis o Serverin.

Onun kılına bile zarar gelmesin diye,
BaÅŸvuruyorlar idi her çare ve tedbire.

Herhangi su-i kastı önlemek için dahi,
Muhafızlar beklerdi, yattığı o mahalli.

Peygamber efendimiz, hiç kimseden korkmadan,
Ä°slam’ı yaymak için, çalışırdı durmadan.

Açlık ne olduÄŸunu, o müÅŸriklerin dahi,
Anlamaları için, dedi ki: (Ya ilahi!

Åžunlara da, Yusüf’ün, yedi kıtlık yılına,
Benzer bir kıtlık verip, sen yardım eyle bana.)

Böyle dua edince Resulullah hüznünden,
Bir damla bile yaÄŸmur yaÄŸmadı gökyüzünden.

Öyle ki, susuzluktan kavruldu, yandı toprak.
Kalmadı bir yeşil ot, hatta yeşil bir yaprak.

Neye uÄŸradığını ÅŸaşırdı o müÅŸrikler.
Hatta açlıklarından hayvan leÅŸi yediler.

Feryada baÅŸladılar onların da çocuÄŸu.
Hatta o müÅŸriklerin, açlıktan öldü çoÄŸu.

O zaman akılları başlarına geldi hep.
Gelip, Resulullahtan ettiler dua talep.

Ebu Süfyan geldi ve dedi ki yalvararak:
(Diyorsun ki, âleme geldim rahmet olarak.

Allah’a inanmayı, bize emrediyorsun.
Akraba haklarına dikkat edin diyorsun.

Yıllardır ÅŸu topraÄŸa yaÄŸmur düÅŸmemektedir.
Kuraklık ve açlıktan, kavmin hep ölmektedir.

Bunun için, Rabbine sen bir dua ediver.
Elbette Allah senin, duanı kabul eder.

Sen, böyle bir duada bulunursan eÄŸer ki,
Biz de iman ederiz bu dine elbette ki.)

Peygamber efendimiz, yine merhametinden,
Ellerini kaldırıp, bir dua etti hemen.

Resulün bu duası kabul oldu anında.
YaÄŸdı bol bol yaÄŸmurlar Mekke’nin her yanında.

Böylece kuraklıktan kurtuldu o müÅŸrikler.
Lakin küfürlerinde, yine ısrar ettiler.

Eski zulümlerine baÅŸladılar tekrardan.
Hak teâlâ, Resule vahyetti ki o zaman:

(MüÅŸriklerin Kâbe’ye astığı sahifeyi,
Bilirsin ya, ben ona gönderdim bir güve’yi.

O kurt, o sahifenin sırf (Allah) ismi hariç,
Bütün yazılarını yedi ve kalmadı hiç.)

Bu vahyi alır almaz o şerefli Peygamber,
Bunu, Ebu Talib’e aynı gün verdi haber.

(Rabbinden mi öÄŸrendin?) deyince Ebu Talip,
Resul (Evet) buyurdu, suali müteakip.

O zaman Ebu Talip dedi ki: (Ya Muhammed!
Ben inanıyorum ki, doÄŸrudur sözün elbet.)